Solidariteit – Commentaar 377 – 17 maart 2018
Stop straffeloosheid Israël, steun de Palestijnen
Wim Lankamp 1
Vorig jaar 18 maart begon mijn commentaar aldus: Op 2 november 2017 was het honderd jaar geleden dat de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur James Balfour, Palestina openstelde en op termijn ter kolonisatie schonk aan de Zionistische beweging. Met deze verklaring steunde Groot-Brittannië de vestiging van een joodse staat, eufemistisch 'een nationaal joods huis' genoemd.' (Titel commentaar: Palestina, ruim 100 jaar strijd om zelfbeschikking, om dekolonisatie)
Na zo’n dertig jaar werd 'het werk' van de Britten overgenomen door Israël. Het duurt inmiddels ruim 101 jaar, want in 2018 ging het onverminderd door. Zie bijvoorbeeld het recente reisverslag van Johan Depoortere in Solidair, 6 maart 2019 en zijn fotoreeks over een tiental verdwenen Palestijnse dorpen (tentoongesteld in samenwerking met de Belgische vakcentrale ACOD).2 Ook nam hij Jaffa in het vizier, de voormalige Palestijnse economische en culturele hoofdstad die nu een verkommerde wijk is van Tel Aviv.
Apartheid
De ontwikkelingen in Israël behoren inmiddels tot het dagelijks ‘gewone’ nieuws. Zo verklaarde de regering van Netanyahu Israël vorig jaar officieel tot een ''Joodse Staat'' en sloot daarmee bijvoorbeeld Palestijnen uit (geen gelijke rechten). Dit is niks anders dan een bevestiging van de status van 'Apartheidsstaat'.
Voorts is er het wekelijkse 'Gaza protest' op vrijdag, sinds 30 maart 2018, met confrontaties tussen Israëlische scherpschutters en demonstrerende Palestijnen (mannen, vrouwen ouderen, kinderen). Bij helder daglicht zijn in bijna een jaar 183 mensen doodgeschoten en vielen er 23.000 gewonden - aan de andere kant van ‘de grens’. De mensenrechtenraad van de Verenigde Naties beoordeelde deze beschietingen als een doelbewuste aanslag op kinderen, journalisten en invaliden.
Een derde illustratie is 'de zaak' van Ismail Zaida (inmiddels Nederlander) wiens woning van drie verdiepingen door een bombardement volledig werd verwoest, waarbij zeven doden vielen. Een oorlogsmisdaad die advocaat Liesbeth Zegveld aanklaagt bij het Strafhof in Den Haag.3
In een vertrouwelijk rapport (juli 2018) vatten ambassadeurs van de landen van de Europese Unie in Jeruzalem en Ramallah de situatie in Israël/Palestina samen als Systematische wettelijke discriminatie. Ze noemen Israël een equivalent van het oude Apartheidsregiem in Zuid-Afrika en keren zich fel tegen de straffeloosheid van Israël met zijn leger en de gewelddadige kolonisten.
Palestina Werkgroep
In de FNV is de Palestina werkgroep (voortgekomen uit de vroegere AbvaKabo) na een lange overgangsfase actief opgenomen in het internationale solidariteitswerk. Binnenkort zal het Ledenparlement van de FNV zijn verwachte goedkeuring geven aan de zogenaamde MENA notitie (over het Midden-Oosten en Noord-Afrika). Daarna, is opnieuw de verwachting, zal na aanpassingen het werkplan van de Palestina werkgroep een akkoord krijgen van de commissie Internationale Zaken en Solidariteit, gevolgd door het Ledenparlement. Dan kan vervolgens onze werkgroep beginnen aan de voorbereiding van een conferentie met deelname van Palestijnse vakbondsleden en kaderleden van de FNV.
We verwachten echter nog meer, namelijk de onderschrijving door de FNV van twee uitgangspunten.
1. Steun Palestijnse boeren in de strijd om hun land en een rechtvaardig bestaan (de centrale leus van de Stichting Plant een Olijfboom).4 Het is hard nodig om door het planten van olijfbomen enige bescherming te bieden aan de Palestijnse boeren. Via de bestaande 'wetgeving' schiet die bescherming te kort. Het bezettingsleger verwoestte met kolonisten meermalen olijfbomen die zekerheid van inkomen, humane arbeidsomstandigheden en pensioen bieden. Bij uitstek belangen die alle behartiging verdienen door de vakbeweging.
2. Toepassing van het Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Want zaken doen met de bezettingsmacht is uiteraard uitgesloten, niet direct en ook niet indirect. Een uitgangspunt dat gedeeld wordt door de International Trade Union Confederation (ITUC) en dat de bonden oproept ermee aan de slag te gaan.
Activiteiten
Buiten de al genoemde uitgangspunten en activiteiten zijn we aangesloten bij European Trade Union Initiative for Justice in Palestine. Een samenwerkingsverband dat bestaat uit 37 (grote en kleine) bonden. Toonaangevend zijn: België, Ierland, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk, grote bonden die al formeel een Palestinabeleid hebben vastgelegd. Wij maken deel uit van het dagelijks bestuur.
Het zal duidelijk zijn dat Palestijnse arbeiders vaak te maken hebben met de pogingen van Israël om de Palestijnse economie te ondermijnen. Met hun vakbonden spelen ze steeds een sleutelrol in de Palestijnse strijd voor vrijheid, gerechtigheid en gelijkheid. Vakbondsleden kunnen daaraan hun steun geven door:5
* solidariteitsbanden met Palestijnse vakbonden op te bouwen,
* de FNV (bonden en sectoren) op te roepen geen Israëlische producten te kopen van bedrijven die medeplichtig zijn aan illegale Israëlische nederzettingen,
* de internationaal lopende campagnes te versterken om te desinvesteren in Israëlische apartheid,
* de wet BIBOP – ook – van toepassing te verklaren op alle 'nederzettingenhandel', dat wil zeggen georganiseerd tegengaan van activiteiten die faciliteiten verlenen aan criminele activiteiten, dus niet wegkijken, maar aanpakken. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn!6
|