Solidariteit - Commentaar 428 - 28 februari 2021

Voor een vakbond die in beweging komt

Sjarrel Massop

Het gaat niet goed met de vakbeweging. Van 'de politiek' wordt gezegd dat ze een beweging maakt van rechts conservatief naar links progressief. Dat komt echter nergens tot uiting in de machtsverhoudingen. Rechts met een quasi links sausje blijft de machtsfactor. De vakbeweging staat voor een keuze. Maakt ze zelfstandig een beweging naar de belangen van de mensen of blijft ze gevangen in het polderweb?

Alle polderkrachten waarvan de vakbeweging deel uit maakt, hebben zich verzameld in een heilige jacht om het conflictmodel buiten de deur te houden. Een bundeling van werkgevers en de minister van Sociale Zaken, het Centraal Planbureau, de Sociaal-Economische Raad, de minister van Financiën en de Nederlandse media, zelfs de top van de vakbeweging, zij polderen door. Van een verbonden opkomen voor belangen van werkende mensen is geen sprake, we moeten er maar op vertrouwen dat het goed komt.

Veel te doen

Waar is de echte solidariteit? Het bestuur van de vakbond en de werkorganisatie vinden solidariteit nodig, maar zijn niet bereid daarvoor vakbondsmacht te ontwikkelen.
Waar is de beweging van vooruitstrevende kaderleden? Ze krijgen het verwijt geen samenwerking te willen en worden niet door de leiding van de vakbeweging ondersteund.
Deze vragen bevatten een tweeledige oproep aan de vakbeweging. 1) de samenwerking en onderlinge solidariteit worden door alle polderkrachten als een noodzakelijke vakbondsmacht erkend; 2) het is tijd dat kritische kaderleden hun opvattingen, oogmerken en strevingen open aan alle vakbondsleden voor de gehele bevolking ontvouwen tegenover het sprookje van de samenwerking in de polder.

Een oproep tot strijd, samen werken aan echte solidariteit en opkomen voor de belangen van de werkenden, niet werkenden, en niet meer werkenden! Voor dit doel moeten kaderleden van de bonden in alle denkbare situaties bijeenkomen om de vakbondssolidariteit werkelijk vorm te geven. Er is heel wat te doen en aan de hand:
* de werkers bij het spoor krijgen hun CAO niet rond,
* de stakers in de metaal schieten niet op - hun loon wordt slechts mondjesmaat verhoogd,
* de werkers bij de banken worden weg gedigitaliseerd,
* hun collega's in de zorg krijgen de toegezegde salarisverhoging niet uitbetaald,
* de jongeren krijgen geen vaste baan, geen geregeld inkomen om een toekomst op te bouwen,
* de flexwerkers worden geconfronteerd met contracten die geen toekomstperspectief bieden,
* de ouderen krijgen hun rechtmatige aanvullende pensioen niet geïndexeerd,
* het minimumloon moet om te beginnen naar 14 euro per uur,
* de AOW moet omhoog,
* de toeslagen vergen compensatie via een reële inkomensstijging wanneer ze worden afgeschaft,
* de actievoerders voor een beter milieu moeten worden gefaciliteerd,
* de strijders tegen discriminatie, racisme, achterstelling bij sollicitatie moeten worden gesteund,
* de belastingservice verdient verbetering,
* de vakbondshuizen moeten open, de vergaderfaciliteiten verbeterd,
* de communicatie met de werkenden, niet werkenden moet intensiever.

Afrekenen met de polder

In tijden waarin,
- de aftakeling van het kapitalisme nadert,
- het ontbindingsproces van het politieke economische systeem van de gehele maatschappij zo heftig wordt dat zelfs traditioneel rechts naar links opschuift,
- traditioneel rechts in hoge nood de aansluiting zoekt bij de arbeidersklasse, ja, dan is het de hoogste tijd dat de arbeidersklasse haar verantwoordelijke rol opeist - dat wil zeggen ophouden met polderen en het voortouw nemen tot de organisatie van een solidariteit die zich niet beperkt tot een loze oproep.

Voorlopig is de strijd van de arbeidersklasse tegen de polderkrachten een nationale strijd. De verzamelde vakbondsleden in coalitie met alles wat zich op divers gebied naar links in progressieve richting beweegt, moet eerst afrekenen met de verziekte polderkrachten. Maar daar mag de strijd niet ophouden, de reactie ligt altijd op de loer, de strijd voor een betere sociale samenleving heeft lang geleden al opgehouden een nationale strijd te zijn. De globalisering heeft dit duidelijk aan het licht gebracht.

Vereniging van de arbeid

In welke verhouding staat de politiek tot de ontwikkeling van de arbeidersstrijd? Alle progressieve partijen die willen opkomen voor meer sociale rechtvaardigheid en een andere samenleving, moeten de aanzetten tot strijd van de arbeiders in de vakbeweging steunen. Ze kunnen geen andere belangen hebben dan die van de gehele arbeidersklasse. Zij kunnen geen beginselen en programma's opstellen, waarin zij een opkomende strijd en beweging naar hun hand zetten. De vakbeweging is er voor de strijd en solidariteit, de politiek moet die strijd vertalen in maatregelen die tot een werkelijk resultaat leiden.
De linkse politici dienen praktisch te zijn en vastberaden om een verder opstuwende kracht voor een progressieve politiek in alle landen te steunen. Theoretisch zullen zij een voorsprong hebben op de zich in de praktijk mogelijk ontwikkelende strijd. Zij hebben het inzicht in de voorwaarden, het verloop en de resultaten van de beweging voor een andere samenleving. Deze voorsprong mag geen andere betekenis hebben dan de verbinding met de strijd van de arbeidersklasse en deze geheel ten dienste stelt van en voor de verdere ontwikkeling van een naderende strijd.
In één woord, de politiek moet iedere solidariteitsbeweging ondersteunen, de leiding van de vakbeweging moet de strijd faciliteren tegen de bestaande, maatschappelijke en politieke verhoudingen. In al deze bewegingen plaatsen zij beide het eigendomsvraagstuk, vooral van het pensioenvermogen, op de voorgrond. De politiek zal tenslotte overal en gezamenlijk aan de vereniging van de arbeid werken.

Kaderleden van de vakbeweging dienen voor hun opvattingen uit te komen en openlijk te verklaren dat hun solidaire doel is de bestaande sociaaleconomische verhoudingen aan de kaak te stellen door vakbondssolidariteit. Vakbondsleden hebben niets te verliezen dan de dreiging in de polder te verzuipen, ze hebben slechts een wereld te winnen. Kaderleden in alle sectoren, verenigt U.