Wim Lankamp
Sinds kort na 7 oktober 2023 bombardeert Israël de gehele Gazastrook en nu ook Libanon (en soms Syrië). Die strook is inmiddels grotendeels verwoest met op 15 november 43.736 doden, 103.370 gewonden en ongeveer 10.000 vermisten, waarvan zo'n 70 procent kinderen (palestinechronicle.com).
Hier een samenvatting van drie artikelen, waarvan het laatste het alternatief van de Nieuwe vredesbeweging aanstipt.
In het eerste komt Jaap Hamburger aan het woord, voorzitter van Een Ander Joods Geluid, een stichting die zich inzet voor Joodse mensen die een ander Israël voor ogen hebben. (1) Een Israël dat onder andere de internationale rechtsorde en universele mensenrechten respecteert. Hamburger vertelt over zijn activiteiten, achtergrond, familiegeschiedenis en waarom hij zich zo duidelijk uitspreekt voor de Palestijnse bevolking. Hamburger is van Joodse komaf en geboren net na de Tweede Wereldoorlog. Israël pleegt een 'vernichtungskrieg' in de beste tradities van het Duitse leger.
Om te beginnen stelt Hamburger dat er een misverstand bestaat over de idee dat alleen Joden zionistisch kunnen zijn. Volgens hem zijn er drie soorten te onderscheiden: Joodse, Christelijke en seculiere zionisten. Mirjam Bikker, fractievoorzitter van de ChristenUnie, is een zionist. Geert Wilders is het ook, niet vanuit christelijke overtuiging, maar omdat hij voor een nationale identiteitspolitiek pleit.
Volgens Hamburger is zionisme het streven naar zelfbeschikkingsrecht van het Joodse volk. Hij vult aan dat dit heel neutraal klinkt, maar niet is, omdat er een essentiële term in deze omschrijving ontbreekt, namelijk exclusief in het specifieke gebied.
Er is niet zoiets als het recht op het bestaan van een staat. Een staat bestaat of bestaat niet. Dat is een feitelijke constatering en nergens staat in het internationaal recht dat sommige staten recht hebben van bestaan en andere niet. Wat wel het internationaal recht aangeeft, is dat er zoiets bestaat als zelfbeschikkingsrecht van een volk. Het Joodse volk heeft volgens het internationaal recht, recht op zelfbeschikking. Maar het Palestijnse volk ook.
De voorzitter van Een Ander Joods Geluid stelt dat er een enorme polarisatie gaande is in de opinievorming over het Israëlisch-Palestijns 'conflict' (nee, de bezetting). Dat er hier en daar beweerd wordt dat Nederland het 'conflict' vooral niet moet overnemen, komt doordat het kritische geluid nu luider en duidelijker klinkt. De mensen die nog steeds achter Israël staan, zijn diegenen die nu roepen dat we het 'conflict' niet moeten importeren. Wat ze daarmee eigenlijk bedoelen, is dat ze het kritische geluid tegen Israël niet willen horen. Het is een historische leugen om te doen alsof dit 'conflict' nu in onze samenleving geïntroduceerd wordt, want het leeft al sinds 1967 toen De Zesdaagse Juni-oorlog woedde.
Hamburger vindt het logisch dat de discussie wat scherper klinkt tegenwoordig, omdat de samenleving meer divers is en daarmee verschillende meningen kent. Wat het tegenwoordig anders maakt, is dat er ook van Joodse zijde kritischer wordt gekeken naar de positie die Israël inneemt ten opzichte van het internationaal humanitair recht: Het kán niet zo zijn dat Israël een uitzonderingspositie inneemt als het aankomt op het naleven van het internationaal recht en internationaal humanitair recht.
Sterker nog, als er één land in de wereld is dat zich nauwgezet daaraan zou moeten houden, is het Israël wel. Niet omdat het beter zou moeten zijn dan andere landen. Maar het hele internationale rechtsstelsel, zoals dat na de Tweede Wereldoorlog is opgebouwd, is voor een deel een reactie is geweest op de Jodenvervolging en de moord op de Joden. Israël verraadt naar mijn overtuiging dat hele stelsel door alles wat we bij de conventie van Genève afgesproken hebben, aan zijn soldatenlaars te lappen.
Tot slot, Hamburger is kritisch over het begrip 'Holocausteducatie'. Volgens hem is het te smal, jongeren zouden les moeten krijgen over mensenrechten. Ik ben ervan overtuigd dat bij uitbreiding naar mensenrechteneducatie je onder de huidige jongeren, waarvan er ontzettend veel zich bezighouden met het onrecht in de wereld, een enorme belangstelling zal vinden.
In 1967 waren er nul nederzettingen met nul kolonisten. Nu in 2024 zijn er op de Westelijke Jordaanoever vele nederzettingen met 750.000 (bewapende) kolonisten. Allen gesteund door het Westen onder leiding van de Verenigde Staten en in strijd met het internationaal recht. We kunnen dus spreken van 750.000 schendingen van het internationaal recht door Israel! Met instemming van Nederlandse regeringen.
Het tweede artikel gaat er vanuit dat '7 oktober' traumatisch zal zijn voor veel Israëli's, maar dat ontelbare gebeurtenissen voor de Palestijnen veel dramatischer zijn. (2)
Helaas is het ontstaan van Israël in 1948 en de daaropvolgende geschiedenis, gebaseerd op wijdverbreid 'zionistisch-Joods' terrorisme. Had Israël systematisch voor vrede gekozen, dan had de aanval van Hamas op 7 oktober 2023 niet plaatsgevonden. Israël kan alsnog voor vrede kiezen, al zal het land daartoe door zijn bondgenoten gedwongen moeten worden. Het alternatief is: eindeloze oorlog.
Twee voorbeelden van die Israëlische 'daden':
* Het bloedbad van Deir Yasin van 9 april 1948. Het begin van het Israëlische "Plan Dalet" dat gericht is op de grootschalige etnische zuivering van de Palestijnen. (3) Het werd uitgevoerd (al vóór de proclamatie van de staat Israël) door de groep Stern Gang, geleid door Menahem Begin (uit Wit-Rusland) en Yitzhak Shamir (uit Polen), beiden later premier van Israël. Het zou onwerkelijk zijn voor de Israëli's en pro-Israëlische groeperingen te verwachten dat de Palestijnen en anderen deze oorlogsmisdaden eenvoudigweg zouden vergeten en vergeven.
* De verdrijving van ongeveer 750.000 Palestijnen in het begin en vervolgens na 1967 om plaats te maken voor die 750.000 kolonisten nu.
Het derde artikel staat haakte op de voorgaande twee: het initiatief voor een Nieuwe Vredesbeweging. Een recent opgericht collectief van vijftien vredesorganisaties, waaronder Kerk en Vrede, Stop Wapenhandel en Vredesbeweging Pais, dat strijdt tegen het eenzijdige militaire beeld en de westerse oorlogsretoriek die vandaag de krantenkoppen halen. We geloven allemaal dat geweld geen middel is om vrede te maken, zegt één van de initiatiefneemsters Eline van der Kaaden. (4) Rusland verslaan betekent dat jonge jongens worden gedood door andere jonge jongens. Dát is wat oorlog betekent.
De Nieuwe Vredesbeweging ziet dat het Westen onder leiding van de Verenigde Staten Rusland wil verslaan en Israël onvoorwaardelijk wil steunen. Dat betekent min of meer dat we dus streven naar het militair uitschakelen van Rusland en het vernietigen van de Palestijnen.
(1) www.nporadio1.nl/nieuws/achtergrond
(2) rightsforum
(3) bloedbad van Deir Yasin
(4) www.trouw.nl
