De staking van de 'sans papiers' groeit
Ze bestaan niet, maar staken wel
Bernard Schmid1
Meer dan vijfduizend loonafhankelijke 'sans papiers' (illegale immigranten) gingen donderdag 29 oktober in Parijs en omgeving in staking en bezetten zo'n vijftig werklocaties. Hetzelfde gebeurde met enige openbare ruimten, zoals de cafetaria's van het Centre Georges Pompidou (tentoonstellingsruimte Beauburg) in hartje Parijs. Daar zijn sinds een week veertig bezetters, waaronder vier sans papiers die in deze cafetaria's werken.2 De politie ontruimde andere openbare gebouwen, zoals het ministerie van Financiën in Vitry-sur-Seine ten zuiden van Parijs dat in de tweede week van oktober door sans papiers en vakbondsleden was bezet.
Acties
Aan de Boulevard Magenta in het noordelijke deel van Parijs is een aantal uitzendbureaus van grote firma's tijdelijk gesloten, omdat hun papierloze uitzendkrachten zich roeren en legalisering van hun verblijf eisen. Deze uitzendkrachten waren eerder uitgesloten van maatregelen om mensen te 'legaliseren'. De uitzendbureaus reageerden op de eisen door de protesterende uitzendkrachten niet meer op te roepen of door tijdelijk te sluiten. De uitzendkrachten bleven op de stoep wachten, liggen en soms slapen, deelden pamfletten uit en verzamelden handtekeningen en geld voor de ondersteuning van de acties.
Ondertussen hebben de acties van de werkende illegalen, die overigens officieel niet bestaan, maar wel hun sociale verzekeringen en belasting moeten betalen, een hoogtepunt bereikt. De nieuwe staking, de derde sinds anderhalf jaar, begon 12 oktober met tweeduizend mensen.3 De eerste staking van 15 april 2008, die toen in de hotelsector heftige reacties opleverde, begon met zeshonderd stakers. De Franse vakbond CGT kanaliseerde in hoge mate de omvang van deze staking.4 Nu stelt ze zich veel minder sektarisch op en werkt vanaf de voorbereiding van de staking samen met andere vakbondsgroepen (Solidaires, FSU), mensenrechtenorganisaties en NGO's.
De media besteedden dit keer nauwelijks aandacht aan de staking. Die van april/mei 2008 leverde een grote publiciteit op, in het bijzonder in kranten die kritisch staan ten opzichte van president Sarkozy, zoals Libération en Le Monde. Nu speelde de staking zich af in de marge van het nieuws, mogelijk omdat het nieuwe eraf is. De repressie door de politie was beduidend sterker dan de vorige keer (ontruimingen, afsluitingen).
Parijse tram
Op de bouwplaats van de nieuwe Parijse tram in Porte des Lilas - de oostelijke toegang tot Parijs - gaan de staking en bezetting gewoon door. De CGT en Solidaires ondersteunen de acties. De actievoerders vroegen ook ondersteuning van het 'socialistische' bestuur van het twintigste arrondissement en de stadsdeelraad. Die verklaarden echter dat - hoewel "loonafhankelijken het recht hebben om te staken" en "sans papiers het recht hebben aandacht te vragen voor hun situatie en legalisering van hun verblijfsstatus te eisen" - het gekozen wijkbestuur "tegelijkertijd de verantwoordelijkheid heeft ervoor te zorgen dat de bouw van de tramlijn volgens plan verloopt". En met deze argumentatie weigerden de dames en heren toiletwagens te verzorgen voor de actievoerders. Een delegatie van de stakers en de ondersteuningsgroepen gaat nu het Parijse gemeentebestuur, de opdrachtgever voor de bouw, bezoeken.
Juridisch succesje
De Conseil d' Etat (Raad van State) gaf een nieuwe impuls aan de discussie over legalisering. De raad verwierp een uitvoeringsbesluit van het ministerie van Immigratie, Integratie en nationale Eenheid van 20 november 2007. Artikel 40 van dit besluit maakt het mogelijk werkende illegale migranten te legaliseren, als dat in het directe economische belang is van de onderneming of van Frankrijk. Het besluit bevat een lijst van dertig beroepsgroepen, waarin een tekort aan werknemers bestaat en waarvoor legalisering van arbeidsmigranten mogelijk is. De lijst bevat echter functies die een hoge kwalificatie vereisen, zoals informatici, landmeters, en dergelijke. De redenatie van de regering was dat voor 'laag opgeleiden' voldoende 'wit proletariaat' in de Oost Europese landen kan worden aangeboord.
Buiten de dertig beroepsgroepen is legalisering slechts bij hoge uitzondering mogelijk. In de praktijk komt het erop neer dat overheid het grootste deel van de sans papiers van deze regeling uitsluit. De Conseil d' Etat vindt de regeling te strikt. Op voorhand kan de legaliseringsmogelijkheid niet worden beperkt tot dertig beroepsgroepen.
Volgens doorgaans welingelichte bronnen is een nieuw besluit in voorbereiding en vinden met de CGT onderhandelingen plaats. Hierdoor komt de deur voor de loonafhankelijke sans papiers misschien op een kier te staan.
|