Reactie op Sandew Hira - "Aanslag en moorden in Parijs" 1
Wat nou "witte Europeanen"?
Rob Lubbersen
Aan het slot van zijn beschouwing over de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs op 7 januari jongstleden trekt Sandew Hira enkele conclusies. Die komen neer op een veroordeling van terreur als strijdmiddel én op een afwijzing van de dubbele moraal in de westerse wereld als het om vrije meningsuiting gaat. Met die conclusies is niet veel mis. Maar op weg daar naar toe vliegt Hira enkele malen flink uit de bocht.
Sandew Hira, actief deelnemer aan de discussie over Zwarte Piet en de Slavernij, heeft zich ook gemengd in het debat over de aanslag op Charlie Hebdo in de eerste week van dit jaar. Hira neemt afstand van die terreurdaad. Hij doet dat om twee redenen:
* moreel, want terreur ontmenselijkt, en
* politiek, want terreur doet een zaak meer schade dan goed, dus het werkt niet.
Daar is wat mij betreft weinig op af te dingen.
Pervers
Dat geldt ook voor zijn stelling over de hypocrisie in de beweging voor vrije meningsuiting. Al te vaak wordt vrijheid van meningsuiting alleen gevraagd voor de eigen of tenminste welgevallige meningen. Hira pleit daarom voor de volgende leuzen, bijvoorbeeld te voeren op 21 maart als Internationale Dag tegen Racisme:
" Elk mensenleven is evenveel waard" en "Vrijheid van meningsuiting voor iedereen".
Prima.
Voorafgaand aan deze conclusies komt Hira met enkele merkwaardige opmerkingen. Zo claimt hij terecht vrije meningsuiting voor de Franse cabaretier Dieudonné M'Bala M'Bala. In mijn ogen zijn diens spotternijen over de Holocaust ronduit walgelijk. Maar als Erdogan, Netanyahu, Rutte, vertegenwoordigers van Saudi Arabië en Rusland - die allemaal héél wat meer op hun geweten hebben dan een foute mening - voorop mogen lopen in een demonstratie voor vrijheid van meningsuiting, dan mag Dieudonné ook zijn perverse antisemitische zegje doen.
Voor het recht op vrije meningsuiting doet het standpunt van Dieudonné niet ter zake. Zijn mening zelf doet natuurlijk wél ter zake. Het had Hira gesierd daar enige afstand van te nemen.
Schulp
Een andere merkwaardigheid schuilt in de manier waarop Hira blanken bejegent. Althans het Europese deel daarvan. Consequent heeft hij het over "de witte Europeaan", "wit Europa" en "witte Europeanen". Dat loopt dan uit in de bewering: "Voor witte Europeanen geldt dat een wit mensenleven meer waard is dan een moslim mensenleven." Zo zegt hij dat, zonder enig onderscheid.
Niet 'de meeste' of 'vele' of 'de heersende', nee, allemaal. Tsja, en dan hebben we het toch echt bijna over een vorm van racisme. Het in een hoek zetten van een groep mensen op grond van fysieke kenmerken, in dit geval hun bleke huid, zonder enige nuancering, wel generaliserend, dat is racisme. Hira ontsnapt ternauwernood aan zwart racisme door zich te beperken tot blanke Europeanen. Hij heeft het dus niet over het gehele blanke ras.
Tragisch is dat Hira zo zijn eigen politieke uitgangspunt, namelijk dat een aanpak moet wérken, geweld aandoet. Ongetwijfeld zijn er halfzachte, witte Europeanen die door de kastijding van Sandew Hira zich schuldig voelend in hun schulp kruipen. Maar ik denk dat velen eerder in een verdedigende kramp zullen schieten. Zoiets als massaal gebeurde tijdens de Zwarte Pieten-discussie. Negatieve discriminatie kweekt eerder weerstand dan begrip. Alle kanten op. Overigens klopt zijn stelling ook feitelijk niet. In juli en augustus vorig jaar werd door honderdduizenden witte en zwarte demonstranten in heel Europa tegen de Gaza-oorlog gedemonstreerd. In Londen alleen waren het er 150.000. En dat waren zeker niet allemaal zwarte Europeanen. Zeker niet. Net zo min als dat in tientallen andere Europese steden het geval was. Hira schept met zijn onnauwkeurig commentaar een kunstmatige tegenstelling tussen witte en zwarte mensen.
|