Over Netanyahu, Trump, Poetin en andere waanzinnigen
Verdraaien van de werkelijkheid verandert de feiten niet
Yacov Ben Efrat 1
Op Netanyahu's Facebook video van 9 september 2016, waarin hij de ontruiming van de nederzettingen op de bezette West Bank als etnische zuivering betitelde, kwamen duizenden 'likes' en veel commentaren in de media.2 Experts gisten naar zijn beweegredenen om zo'n surrealistische en irrationele video te maken en zo tekeer te gaan tegen de hele wereld. Een wereld die de politiek van bezetting en nederzettingen afwijst en bestempelt als een misdaad tegen de menselijkheid.
De moeilijkheid is dat commentatoren het niet kunnen vragen aan deze gekozene. Kort geleden heeft Netanyahu een aantal journalisten uitgenodigd voor besloten bijeenkomsten. Daarin praatte hij hen bij, maar weigerde vragen te beantwoorden of om een interview toe te staan. Tegelijkertijd doet hij alsof hij een gewone burger is die zijn gedachten deelt met het publiek op de sociale media: 'het is tijd dat iemand dit zegt; en ik heb dat dan ook zojuist gedaan.'
Nieuwe norm
Het curieuze is niet de bizarre theorie die Netanyahu uitdraagt, maar het feit dat het gaat om iets dat buiten de werkelijkheid staat een norm is geworden. Wilde fantasieën vertroebelen de werkelijkheid en de Israëlische samenleving is haar morele kompas en geweten kwijt. Een verklaring is dat de recente opkomst van Yair Lapid de minister-president dwingt om stemmen terug te winnen door idiote beweringen te doen die de Amerikaanse en West-Europese regeringen ergeren. [Yair Lapid: oprichter in 2012 van Yesh Atid, "Er is een toekomst", in 2014 door Netanyahu als minster van Financiën ontslagen]
Hierin kan een kern van waarheid zitten, maar kijk je om je heen blijkt Netanyahu niet de enige te zijn. Zijn acties vertonen veel overeenkomsten met die van Trump, Boris Johnson en tot op zekere hoogte Poetin en Erdogan. Trump is er in geslaagd de Republikeinse partij te kapen door leugens en racistische uitspraken, waarvoor hij in andere tijden afgestraft zou worden. Boris Johnson leidde eerst het Verenigd Koninkrijk naar een Brexit, toen betreurde hij zijn acties en nu is hij minister van Buitenlandse Zaken.
Holle frasen
Wie denkt dat Netanyahu in genoemde video zich richt tot het Israëlische publiek, in het Engels, heeft slechts voor de helft gelijk. De conclusies van Boris Johnson en Donald Trump, samen met die van nationalistisch rechts in Europa, vormen de basis van de wereldwijde propaganda door Israëlisch rechts. Veel aanhangers van Trump verbinden zich heel gemakkelijk aan de boodschap van Netanyahu, gemakkelijker nog dan de meeste Israëliërs zelf.
Conflict en haat
Tijdens zijn campagnes bouwt Trump op de onwetendheid van de kiezers, de 'galspugers' zoals Hillary Clinton ze noemt, omdat ze ieder argument aangrijpen dat het establishment overlaadt met haat en afschuw. Zoals dit geldt voor Amerika gaat het ook op voor Israël. Met dit verschil, we noemen ze geen 'zwarten' maar 'Palestijnen', in plaats van 'Mexicanen' spreken we van 'Soedanezen', we mopperen niet over de 'migranten' maar over de 'indringers'. Bovenal zal Trump nooit nalaten de vijandige pers aan te vallen en daardoor te stijgen in populariteit. Hoewel er een grote overeenkomst is tussen de argumenten van Netanyahu en extreem rechts in Europa en de Verenigde Staten, ze vinden hun oorsprong niet in de sociale/politieke voorwaarden of crises die daar en hier heersen.
In 2008 was er in de Verenigde Staten en Verenigd Koninkrijk een grote recessie die miljoenen werklozen en daklozen achterliet. De politici zijn er niet in geslaagd om hiervoor een oplossing te vinden. En in de daaropvolgende jaren werden de rijken rijker en de armen armer die ook nog eens in een vernederende en hopeloze situatie terechtkwamen. Trumps voedingsbodem is de afschuw van de politieke gevestigde orde, maar stelt daar - ondanks het vertrouwen dat hij krijgt - niets tegenover om de situatie te verbeteren.
Zo'n crisis bleef in Israël uit, geen massawerkeloosheid, geen dakloze Israëliërs, en zelfs als de kosten van het levensonderhoud het bestaansniveau van de arbeiders trof, dan nog genieten de rijken van hun rijkdom en kijken de politici niet verder dan hun eigen belangen op kosten van de burgers. Wat de Israëliërs bezighoudt, is het steeds aanwezige conflict met de Palestijnen, de aanvallen die komen en gaan en de rondjes oorlog die aan Israëliërs het leven kosten. Het falen om het Palestijnse probleem op te lossen, is de brandstof voor het racisme. De haat voor Arabieren verdiept het conflict tussen de Ashkenazim [Europese] en de Mizrahim [Oosterse joden], tussen de oude en nieuwe elites.
'Ik veracht jullie'
Het verschijnen van Netanyahu's Facebook video staat los van de uitslagen van opiniepeilingen of de onderzoeken naar hem en zijn familie. De video is een afspiegeling van de arrogantie en het zelfbewustzijn van iemand die tegen de wereld zegt 'ik veracht jullie!'.
Hoewel ik in het verleden een twee-staten oplossing voorstond, kan ik het me nu veroorloven om 'mezelf' te zijn en het idee van een Palestijnse staat zal begraven worden met de begrafenis van een ezel (Jeremia 22:19). De golf van aanvallen is geluwd, de bezetting is de dagelijkse gang van zaken geworden. De rest van de wereld houdt zich bezig met IS, de Syrische vluchtelingen die Europa overspoelen, de nucleaire activiteiten van Noord Korea en de Chinese expansie in de Zuid-Chinese Zee. De Palestijnse kwestie is uit de actualiteit. John Kerry wordt opgeslokt door de dictaten over Syrië van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergev Lavrov. De regering van de Verenigde Staten zegt niet de kracht te hebben om de oorlog in Syrië te beëindigen en IS in Irak te verslaan. Het ontbreekt haar aan de energie en het vertrouwen van regionale leiders uit het Midden Oosten om Netanyahu onder druk te zetten of tussenbeide te komen in het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Bovendien hebben zelfs de Palestijnen de wil verloren om de confrontatie met Israël aan te gaan en hebben ze hun handen vol aan de interne strijd tussen Hamas en Fatah. De Palestijnse Autoriteit is onmachtig om hun gebied te besturen of zelfs maar om verkiezingen uit te schrijven. De angst van de Palestijnse Autoriteit om zijn macht te verliezen is de drijfveer om alle politieke activiteiten uit te stellen en de oppositie te onderdrukken.
Hamas is er niet in geslaagd om de vernietigde huizen door Israëls "Operation Protective Shield” ['verdedigingsmuur', 2002] weer op te bouwen in Gaza. En de vijandigheid tussen de Palestijnse Autoriteit en Egypte dwingt Hamas om samen te werken met Israël via Qatar. Dit komt Netanyahu en de richting die hij uit wil, goed van pas. Economische vrede is effectief, veiligheidscoördinatie met de Palestijnse Autoriteit werkt en wat betreft Hamas kan de minister van Defensie Avigdor Lieberman deze politieke beweging goed in bedwang houden.
Onmiskenbare feiten
Diegenen die de absurde video gezien hebben, zagen hierin terecht een ongeloofwaardige boodschap die past in de hedendaagse internationale en regionale werkelijkheid. Netanyahu vergelijkt de ontruiming van de illegale nederzettingen met etnische zuiveringen om de aandacht af te leiden van de moeilijke en ingewikkelde, interne uitdagingen die hem te wachten staan. Wat is het lot van de tweeënhalf miljoen Palestijnen in de bezette gebieden die onder Israëlisch gezag leven. Als de nederzettingen intact blijven, is dat misschien de oplossing voor Netanyahu's interne, politieke problemen en blijft daarmee zijn rechtse coalitie in stand. Een oplossing blijft echter uit voor diegenen die achter een muur opgesloten zitten en een vergunning nodig hebben om er in of er uit te mogen, die daar leven zonder een fatsoenlijk werkende overheid, te maken hebben met een hoge werkloosheid onder universitair geschoolden, met leraren die tweeduizend shekels per maand verdienen (ongeveer vijfhonderd euro) en al degenen die dagelijks worden geconfronteerd met corruptie op alle niveaus . Voeg daar dan ook nog de dagelijkse arrestaties en moorden bij .....
Politici als Trump en Netanyahu weten hoe ze de werkelijkheid moeten kneden, hoe ze woorden moeten verdraaien, ze kunnen de rede verslaan en ze zijn in staat om de geesten van velen te misvormen. Maar ze kunnen de blote feiten niet veranderen. De ontruiming van de nederzettingen voor te stellen als etnische zuiveringen neemt de bezetting niet weg, ieder poging om de werkelijkheid te verdraaien is tot falen gedoemd. De geschiedenis leert dat de werkelijkheid uiteindelijk explodeert in het gezicht van de demagogen en bedriegers.
|