Netanyahu, dienaar van het neoliberalisme
Farmacieconcern Teva tussen zionisme en realiteit
Yacov Ben Efrat 1
Teva, een farmaceutisch bedrijf dat ooit begon in Israël en een internationale onderneming werd, staat op instorten. Daarmee dreigen duizenden banen in Israël en daar buiten verloren te gaan. De Israëlische premier, Benjamin Netanyahu, probeert in te grijpen in een poging de fabrieken in Jeruzalem te behoeden voor sluiting. Als er iemand direct en indirect schuld heeft aan de huidige situatie van Teva, dan is dat wel Netanyahu zelf, en dat niet alleen vanwege de gulle belastingpolitiek ten opzichte van het bedrijf.
Teva is het slachtoffer van het neoliberalisme: een ideologisch systeem dat de nadruk legt op vrije marktconcurrentie. Dit is een economisch model dat Netanyahu zelf heeft aangehangen en doorgevoerd sinds zijn eerste termijn als premier (1996-1999), inclusief zijn tijd als minister van Financiën in de regering Sharon. De ineenstorting van Teva wordt door sommigen al vergeleken met de val van de banken die eigendom van de Histadrut [vakcentrale] en de staat waren, in de jaren tachtig van de vorige eeuw. En er zit wel wat in die gelijkenis. De val van de banken luidde het einde in van een periode van nationalisaties en coöperatieve economie in Israël. Het was het begin van de privatisering en het vrije marktbeleid dat de premier, samen met de hoofden van de schatkist en de Israëlische Bank, de afgelopen decennia bevorderde.
Israëlische identiteit
Yoram Gabison wijst in een artikel in The Marker van 18 december 2017 met de beschuldigende vinger naar de oprichter van Teva, Eli Hurvitz. Zijn wil de Israëlische identiteit van het bedrijf te bewaren, leidde ertoe dat hij slechts Israëlische directeuren aannam, zonder dat zij enige vorm van opleiding of ervaring hadden in de bedrijfsvoering van een internationaal concern. De poging van Hurvitz en de overheid om de Israëlische identiteit te bewaren en de productie in Jeruzalem voort te zetten om niet alleen zuiver economische redenen - ondanks het feit dat de meeste bedrijfsactiviteit en aandeelhouders zich buiten Israël bevinden - resulteerde er volgens Gabison in dat ze hun hoofd in het zand staken.
Yuval Steinitz schepte als minister van Financiën in 2008 tijdens de sociale protesten nog op dat de Israëlische economie immuun was voor de effecten van de economische crisis van 2008. De Israëlische regering weigerde te begrijpen wat de rest van de wereld wel begreep: de markteconomie creëert structurele ontwrichtingen en Israël, verbonden als ze is met de internationale markt, is niet ongevoelig voor de daarmee verbonden valkuilen.
Nadat Teva zich voorbij de grenzen van Israël uitbreidde, en kort nadat de staat zijn grenzen had opengezet voor buitenlandse investeringen, verbleekte de zogenaamde zionistische identiteit van het land. Het bewijs hiervan is de verandering die een ander belangrijk en groot bedrijf doormaakte: Tnuva. Dat veranderde van een Israëlische zuivelcoöperatie in een bedrijf dat Chinees eigendom is. De Israëlische economie is als sinds lange tijd een globale die landsgrenzen en nationale identiteiten overstijgt. Haar enige drijfveer is winst. Hoewel er tegenwoordig krachten zijn die vechten voor een 'nationale' economie, zoals blijkt uit Trumps 'make America great again', is de geest uit de fles. Bedrijven zijn multinationaal en grote spelers als Facebook, Google en Amazon zijn virtuele organisaties. Ze creëren niets anders dan dat platforms waarop kennis, informatie en goederen kunnen worden uitgewisseld en de individuele consument de schepper van de inhoud van die platforms is geworden.
 |
Wegblokkade, uit solidariteit met landelijke staking tegen ontslag van 14.000 werknemers en werkneemsters bij Teva.
|
Monopolie
Het is oneerlijk directie van Teva de verantwoordelijkheid voor deze ramp in de schoenen te schuiven. Op het moment dat Teva ophield een 'zionistisch' bedrijf te zijn, werd het een internationale onderneming en nam het de bedrijfscultuur over zoals die wordt gedicteerd door Wall Street. Ronald Reagan, zeer bewonderd door Netanyahu, was degene die een zakelijk klimaat creëerde waar de grote bedrijven en hun directeuren baat bij hadden. Ten tijde van de toenmalig CEO Erez Vigodman werd Teva’s aankoop van Allergan Generics [ook farmaceutisch bedrijf] voor veertig miljard dollar door dezelfde mensen bejubeld die de overeenkomst later afdeden als avonturisme. Vigodman handelde echter wel in de geest van Eli Hurvitz en hield Teva 'zionistisch'. De gedachte achter deze noodlottige aankoop was het voorkomen van een overname door een concurrerende farmaceutische gigant: eten of gegeten worden.
Teva was, net als andere grote bedrijven, het slachtoffer van hetzelfde economisch beleid waardoor het juist de grootste producent van generieke medicijnen was geworden. Het werd een bedrijf met een klein zionistisch hoofd en een enorm buitenlands lichaam. We moeten niet vergeten dat Teva zijn fortuin niet in Israël maakte, maar in het Amerika waar farmaceutische bedrijven doen wat ze willen en meedogenloos de gewone mens uitbuiten.
Teva verdiende het grote geld niet met de productie en verkoop van generieke medicijnen, waarin de concurrentie bikkelhard is, maar met haar monopolie op Copaxone. Dit medicijn wordt gebruikt om multiple sclerose te behandelen en Teva's patent op Copaxone verliep na 25 vette jaren. Ondanks de geloofsbelijdenis voor de vrije markt met de voordelen van ongeremde concurrentie die de consument zou moeten bevoordelen, zijn de grote winsten echter niet het resultaat van vrije concurrentie maar juist van kartelvorming die prijzen vastlegt en de voorraad beperkt.
Hebzucht
In een artikel over Teva op de website Seeking Alpha, vertelt Terry Chrisomalis wat het geheim is achter de winstgevendheid van het bedrijf op de Amerikaanse markt. Hij zegt dat Teva verantwoordelijk is voor de grote toename van de kosten van medicijnen tegen multiple sclerose. Jaarlijks gesproken, zo schrijft hij, werd Teva’s medicijn Copaxone 20 mg voor het eerst goedgekeurd in 1996 en het kostte patiënten toen gemiddeld 8.300 dollar. Tegenwoordig kost hetzelfde medicijn patiënten 91.400 dollar. Dat is een 1.002 procent stijging sinds de introductie van het medicijn.
De vraag die het Amerikaanse publiek en de politici stellen is: Waarom? Het antwoord is eenvoudig: Omdat Teva het kon doen. Het echte probleem is niet dat het Copaxone-feestje stopte toen het patent afliep, maar dat de hebzucht van Amerikaanse farmaceutische bedrijven zo'n vijandige publieke opinie deed ontstaan dat het Amerikaanse Congres die vuile hebzucht aan banden moest leggen. Eigenlijk neemt de winstgevendheid op de farmaceutische markt als geheel daardoor af. Het belangrijkste motief voor de ontwikkeling van nieuwe medicijnen is echter hebzucht. De meeste recente vooruitgang is gebaseerd op marktoverwegingen en niet op de behoeften van de patiënten.
 |
Het is moeilijk een CEO van Teva te 'clonen'.
|
Corruptieschandalen
De regering Netanyahu is verwikkeld in corruptieschandalen. Ze wordt gevangen gehouden door haar eigen messiaanse, nationalistische ideologie. Ze heeft de tijd noch de mogelijkheid om de toekomst te omarmen, niet op politiek niveau en zeker niet op sociaaleconomisch niveau.
Teva en andere internationale, monopolistische farmaceutische bedrijven kunnen niet gered worden. De wereld van de patenten wordt vervangen door de ontwikkeling van medicijnen op basis van Open Source software (software met een broncode die iedereen kan inzien, aanpassen en verbeteren). Het mag geen toeval heten dat de Indiase regering een Open Source initiatief is gestart met 7.500 deelnemers uit 130 landen. Het idee is medicijnen te ontwikkelen tegen ziektes die, uit marktoverwegingen, niet worden ontwikkeld door de grote farmaceutische bedrijven.
Tegenwoordig, worden medicijnen ook gemaakt met behulp van kunstmatige intelligentie en robots. Enerzijds doet dit de prijs dalen, anderzijds verliezen arbeiders hierdoor werk, waardoor het lastig wordt diezelfde medicijnen nog te betalen. Kortom, het economische model waar Teva op dreef, moet worden veranderd. Netanyahu en zijn minister van Financiën, Moshe Kahlon, hebben geen poot om op te staan in hun vergeefse pogingen om ontslagen bij Teva te voorkomen.
Teva haalde alles uit haar monopoliestatus en Israëls rechtse regering genoot de vruchten van volledige werkgelegenheid. Bibi de tovenaar! De Histadrut droeg haar steentje bij aan de feestvreugde in ruil voor een miljoen shekel en lidmaatschapsgelden van Teva werknemers. Het publiek genoot ook van de toename van haar financiële portfolio's, omdat de aandelen van Teva zolang bleven stijgen. Het goede nieuws is nu: deze Israëlische versie van de neoliberale economie nadert zijn einde.
Einde
We zitten midden in een nieuwe industriële revolutie, ingeluid door het internet en de hernieuwbare energie. Zonne-energie zal het gas van monopolist Yitzhak Tschuva vervangen, de bitcoin bedreigt het monopolie van de bank Hapoalim en zijn belachelijke provisies, de zelfsturende auto vervangt privé-auto’s, industriële robots vervangen menselijke arbeiders en sociale netwerken verspreiden wereldwijde kennis en informatie. Facebook, Google en Amazon zijn geen zionistische bedrijven. Ze vestigen een nieuw wereldwijd bewustzijn, waarin we in de eerste plaats mensen zijn voordat we Israëliërs zijn, Amerikanen, Indiërs of Arabieren.
Voor Netanyahu is de werkelijkheid nep nieuws. Israël is niet klaar voor de enorme veranderingen die plaatsvinden in de wereld, maar ze is er ook niet immuun voor. Over de politie-onderzoeken naar corruptie, verklaart hij: Er zal niets worden gevonden, want er was niets. Zo benadert hij ook de hier geschetste, snel veranderende realiteit. Hij denkt dat de status quo voor altijd kan duren, of het nu over de bezetting of de economie gaat. De ineenstorting van Teva bewijst echter dat hij het mis heeft, erg mis.
1 |
Oorspronkelijk verschenen als Teva: Between Zionism and reality - http://www.challenge-mag.com/, 21 december 2017. Vertaald uit het Hebreeuws door Robert Goldman en vertaald naar het Nederlands door Herre de Vries.
(terug)
|
|