extra
Demonstraties tegen deportaties van Afrikaanse asielzoekersIsraëlische vakbonden zwijgenAssaf Adiv 1 April 2018 zal de Israëlische regering haar besluit uitvoeren om 37.000 asielzoekers, gevlucht uit Eritrea en Soedan, het land uit te zetten. Ze weigert hun asielaanvraag (op elf na) te erkennen. Bestuurders, inclusief premier Netanyahu, beschouwen de vluchtelingen als migranten en infiltranten en sloten een 'overeenkomst van overdracht' met het autoritaire regiem van Rwanda dat 5.000 dollar per vluchteling ontving. Rwanda, een land dat wapens van Israël koopt en zo'n hoge werkloosheid kent dat van de 3.000 eerder 'geschonken' vluchtelingen de grote meerderheid vertrok. Sinds het begin van dit jaar demonstreren tienduizenden Israëli's voor de beëindiging van dit deportatiebesluit.2 Gesproken kan worden van een massale publieke campagne die ook uitmondde in twee protestdemonstraties van vluchtelingen voor de Rwandese ambassade in Tel Aviv. Groepen professionals zoals elfhonderd artsen, docenten en kunstenaars organiseerden petities; ngo's beschuldigden de regering van een flagrante schending van de vluchtelingenconventie van de Verenigde Naties, 1951, die Israël als één van de eerste landen ondertekende. Partij en vakbeweging
Toch heeft deze brede aanklacht de Israëlische vakbonden er niet toe gebracht om in het geweer te komen tegen deze deportaties. De artsen zijn er niet in geslaagd hun vertegenwoordigende organisatie, de Medische Associatie van Israël, te overtuigen en de docenten hun vakbonden niet. Ook de vakcentrales, met name de Histadrut en Koach La Ovdim hielden zich stil. Sommigen zijn van mening dat vakorganisaties politieke kwesties die hun leden (kunnen) verdelen, moeten vermijden en aan politieke partijen overlaten. Ze hebben ongelijk. Vanaf hun ontstaan zijn veel sociale organisaties, zoals die van arbeiders, verbonden aan politieke partijen. Ook in Israël. De Histadrut is opgericht door de historische arbeiderspartij Mapai die vandaag gelieerd is aan de conservatieve vleugel van de Arbeidspartij. Als nationale vakcentrale is de Histadrut gevestigd door Herut, de rechtse partij die de basis werd van de huidige Likud. Koach La Ovdim werd in 2007 opgericht door activisten van de sociaaldemocratische vleugel van Meretz [politieke partij, links-zionistisch, seculier]. Histadrut negeert asielzoekersDe stilte van de Histadrut is niet verrassend. De vakcentrale staat bekend als een conservatieve en bureaucratische kolos die jarenlang de Israëlische arbeidsverhoudingen domineert. Niemand verwacht dat ze vandaag een progressieve, sociale strijd zal leiden. Het is geen geheim dat de leiding van de Histadrut de afgelopen tien jaar als bemiddelaar fungeerde tussen de Arbeidspartij en premier Benjamin Netanyahu (Likud).
Op deze manier droeg de Histadrut bij aan de versterking van rechts en de kolonisten. Ze plaveide de weg voor de huidige, extremistische en racistische regeringscoalitie die haar macht handhaaft door het vuur van het joodse nationalisme tegen de Arabische burgers van Israël aan te wakkeren. De hechte samenhang die zich de laatste tien jaar tussen de Histadrut en Netanyahu heeft ontwikkeld, verklaart haar zwijgzaamheid over de deportatie van asielzoekers. Ook al telt de Histadrut ongeveer drieduizend van deze zelfde asielzoekers onder haar leden die in hotels in Eilat en bij de Dode Zee werken en lidmaatschapsgeld betalen. En ondanks het feit dat hotels en restaurants in het gehele land hen in dienst willen houden, is de Histadrut niet geïnteresseerd. Ontwijkende Koach La OvdimDe stilte van Koach La Ovdim is onbegrijpelijker. Deze organisatie werd ongeveer tien jaar geleden opgericht en streefde ernaar een democratische en dynamische vakbeweging te vertegenwoordigen. Als een alternatief voor de corrupte Histadrut. liet Koach La Ovdim weten het Zweedse model te willen volgen. De leiding verbond zich openlijk aan de sociaaldemocratische vleugel van de Arbeiderspartij partij en Meretz. Twee van haar bestuurders maakten hun lidmaatschap bekend. Advocaat Itai Swirsky probeerde zich bij de verkiezingen van 2015 kandidaat te stellen voor de Knesset op de lijst van Meretz en Dr. Ami Vaturi steunde in 2017 de prominente politicus Amir Peretz bij de interne verkiezingen van de Arbeidspartij. Koach La Ovdim schreef in haar programma: ''Over de hele wereld zijn sterke vakbonden de sleutel voor een beleid van sociale rechtvaardigheid", maar zegt net als de Histadrut niets over politieke onrechtvaardigheid. Evenzeer staat Koach La Ovdim pal tegenover de rechtse golf die zich tegen de arbeiders keert. Het lijkt erop dat de vakorganisatie een standpunt over de kwestie van de asielzoekers ontwijkt, omdat ze vreest de arbeiderscomités te verliezen die zich bij haar hebben aangesloten. Daarmee slaat de hoog geprezen interne democratie om in een concessie aan de racistische rechtse beweging, omdat de afwijzing van de deportaties ontbreekt. Of daarmee vergelijkbaar, de vingers niet wil branden aan de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en van Gaza. Tegen nationalisme en racismeArbeidersorganisaties die streven naar rechtvaardigheid en sociale gelijkheid maken een grote fout, wanneer zij hun agenda verengen tot kwesties rond de arbeid. Tegenover de smerige golf van vreemdelingenangst, racisme en nationalisme geleid door een extreme rechtse regering, zijn publieke moed en een burgerlijke moraal onontbeerlijk. Het gaat dan om vraagstukken van oorlog, vrede, bezetting en gelijkheid, maar ook van mensenrechten en erkenning van asielzoekers. Organisaties die zich aan deze kwesties onttrekken, dragen bij aan de voortgaande verschuiving in Israël naar een brutale en ongevoelige maatschappij. Als de Israëlische vakbonden willen leven, zullen ze moeten strijden voor een vrije, open samenleving die mensen van verschillende nationaliteit, taal, kleur of gender ontvangt. We leven vandaag in een gepolariseerde wereld die van ons eist partij te kiezen. Tegen de achtergrond van een ernstige financiële crisis en de migratiestromen die Europa overspoelen, zijn we getuigen van de opkomst van een nieuw fascistisch rechts. Israëls rechtse regering identificeert zich en werkt samen met duistere krachten als de Amerikaanse president Donald Trump en rechtse regeringen in Midden- en Oost-Europa. Tegenover een groeiend nationalisme en racisme, zullen vakbonden de tactische keuzes moeten maken die de interne eenheid handhaven of voorkomen om als 'linksig' afgeschreven te worden. Een arbeidersorganisatie die alleen voor haar leden als een gesloten groep werkt, trekt het kleed onder de eigen voeten weg en verliest haar bestaansreden. Vakbonden kunnen nu niet zwijgen en dienen zich luid en duidelijk uit te spreken over de deportaties van asielzoekers.
|
