Macron moet van zijn plannen afzien De Republiek marcheert niet in Parijs Maurice Ferares Ruim twee jaar geleden begonnen de Europese ondernemers een nieuwe aanval op de, door de arbeidersbeweging in de daaraan voorafgaande tientallen jaren van strijd, veroverde arbeidsvoorwaarden. Dit maal ging en gaat het de ondernemers niet alleen om lonen en andere arbeidsvoorwaarden, maar ook om de uitschakeling van de vakbeweging door geen cao's meer af te sluiten met de bonden, en afspraken te maken met het personeel in het eigen bedrijf. Dit laatste mislukte,ook door stakingen van de arbeiders in Frankrijk. In Nederland werden in 2018 in minstens één bedrijf afspraken met het personeel over lonen en arbeidsvoorwaarden gemaakt buiten de bonden om. Macron, de Franse president die in 2017 met massale steun van de media gekozen werd en daardoor de bijnaam President van de media kreeg, reisde door heel Europa om de ondernemers en hun regeringen te informeren over de ontwikkeling van zijn plannen in de verschillende landen. In Frankrijk, waar de communistische en sociaaldemocratische partijen vrijwel verdwenen waren, trachtte de nieuwe jonge Franse president het ontstane gat op te vullen met een beweging , genaamd De Republiek marcheert. Die beweging zou Frankrijk totaal veranderen en het voorbeeld zijn voor alle andere Europese landen. Acties Gele Hesjes De nieuwe president begon zijn mars met een poging de wettelijke vijfdaagse werkweek af te schaffen die ten tijde van het bewind van Jospin (1997-2002), naar het voorbeeld van Zweden en België, was ingevoerd. Ook probeerde Macron de pensioenleeftijd, in Frankrijk 62 jaar, te verhogen. De vakcentrale CFDT is daar echter een felle tegenstander van. Maar het was niet alleen het verzet van de CFDT die Macron dwong van zijn plannen af te zien. Pensioen. Wij willen in waardigheid leven.   Het waren vooral de acties van de Gele Hesjes die de vakbeweging de nodige steun verleenden. In het Financieele Dagblad van 2 september 2019 schrijft Kleis Jager: De crisis rond de Gele Hesjes van eind vorig jaar maakte een eind aan de dadendrang van de president. Het was inderdaad een crisis waarin de Franse kapitalisten terecht waren gekomen en menigeen van hen vreesde, niet ten onrechte, voor het voortbestaan van het systeem dat hun zo'n goed leven bezorgde. Pensioen op 62 jaar Al in 2018 was Macron van plan de pensioengerechtigde leeftijd te verhogen. Dat lukte toen niet en het plan werd uitgesteld tot 2019. De minister van Begrotingszaken, Gérald Darmanin, liet vorige week weten dat die verhoging nog langer zal uitblijven. Na anderhalf jaar onderhandelen met de vakbeweging kondigde hij aan dat er een uitgebreide consultatieronde van tien of twaalf maanden met 'alle betrokkenen' zal volgen. Voor 2020 kan de Nationale Vergadering (Hogerhuis) zich niet uitspreken over een voorstel. Er wordt zelfs gezegd dat er voor maart 2020 geen sprake kan zijn van een nieuw pensioenvoorstel en een verhoging boven de 62 jaar uitgesloten is. Wat een verschil met de situatie in Nederland, waar de leiders van de vakbeweging en het Ledenparlement van de FNV strijdloos door de knieën zijn gegaan voor Rutte 3 en de ondernemers en een afschuwelijk pensioenakkoord hebben geslikt.