En die stroom rijst al meer en meer De SP mist de trein Maurice Ferares In de afgelopen weken is in veel landen op alle continenten door miljoenen mensen gedemonstreerd en geprotesteerd tegen de kapitalistische regenten. Tegen de ongelijkheid tussen rijk en arm, tegen de alom heersende corruptie en tegen de uitbuiting van de werkende mensen. Alleen al in Parijs kwamen meer dan 800.000 mensen dagenlang bijeen om te verhinderen dat Macron de vijfdaagse werkweek zou afschaffen en de pensioenleeftijd die nu 62 jaar is, zou verhogen. Niet alleen in Europa werd gedemonstreerd, ook in Afrika, Australië, Azië en Latijns Amerika was dat het geval. De wereld heeft een nieuw aanzien gekregen, ook al bleef de Nederlandse vakbeweging steken in een slecht pensioenakkoord en een verdere stijging van de AOW-leeftijd,waarbij zelfs 71 jaar in beeld komt. De mobilisatie van miljoenen mensen in de wereld voor vrijwel dezelfde eisen op hetzelfde moment is een voorproefje voor de grote 'eindstrijd' van de werkende mensen tegen het uitbuitersregime van de ondernemers in de wereld. Hoe ze ook hun best doen - Trump, Macron, Merkel en hun collega's - niemand van hen is in staat de komende victorie van de arbeiders tegen te houden. Algemene staking Frankrijk, oorlog aan werkloosheid Leden wensen democratie De Socialistische Partij (SP) heeft 15 december 2019 een partijcongres gehouden. Heel opmerkelijk is dat bij een rondvraag een groot aantal leden te kennen gaf meer democratie in de partij te wensen. Een vreemde situatie voor een partij die zegt op te komen voor een betere maatschappij. Een socialistische, waar volledige democratie voor het volk bestaat. De partij is tot nu toe geheel ondergegaan in het bestaande parlementaire systeem van de Nederlandse ondernemers. Bij de verkiezingen in de afgelopen tijd heeft de SP alleen maar verloren. De oorzaak daarvan is dat de partij verzaakt heeft actief deel te nemen aan de klassenstrijd van de arbeiders. De leiders van de partij hebben gefaald voorop te gaan in de strijd voor het socialisme. Iets wat van hen werd verwacht. De verkiezingsuitslagen zijn het bewijs dat velen geen verschil meer zien tussen GroenLinks, de PvdA en de SP. Er was terecht voor hen geen onderscheid tussen bijvoorbeeld de wethouders van de eerste twee partijen en die van de SP. Zij allen waren deel van het kapitalistische staatsapparaat. De verkiezing tot partijvoorzitter van Jannie Visscher - jarenlang wethouder in Groningen en Eindhoven en daar geen rol van betekenis speelde in de strijd voor het socialisme - zal het vertrouwen in de partij niet vergroten. Zeker niet van degenen die de partij aan de leiding van de arbeiders in de klassenstrijd verwachten. De SP mist de trein van de strijd voor een betere maatschappij, zoals die nu in de wereld op gang komt. Jammer. Jammer.