Situatie in Israël en Palestina

De afrekening

Roni Ben Efrat 1

Tussen de raketaanvallen op de Gazastrook door, moet ik even pauze nemen om de huidige crisis te bevatten, terwijl de staat Israël uit elkaar dreigt te vallen. Al mijn hele leven waarschuw ik, samen met mijn collega's, voor dit moment. Ik zag roekeloze leiders en onverschillige of bange burgers aan beide kanten die het toestonden dat onrechtvaardigheid en wreedheid ongehinderd plaatsvonden.

Onrechtvaardigheid in Israël/Palestina begon met de verovering door het Zionisme - lang voor 1967. Maar het zijn de 54 jaar durende Israëlische bezetting, de weigering om haar misdaden te erkennen en de poging de Palestijnen in 1993 te misleiden in Oslo, die Israëls intenties duidelijk maakten. Ditmaal was de vonk voor het oplaaiende conflict een hernieuwde poging door Israël om Palestijnse families te ontruimen uit hun huizen in de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem.

Kortzichtigheid

Zolang de Palestijnse kwestie maar geen 'strategische dreiging' vormt voor het voortbestaan van Israël. Met deze kortzichtige gedachte dachten Israëlische leiders de levens van vijf miljoen rechteloze Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook te kunnen blijven domineren, hun vrijheid aan banden te kunnen blijven leggen en ze te veroordelen tot armoede.

Met eenzelfde kortzichtigheid dachten Israëlische leiders dat ze een hoog technologische samenleving konden ontwikkelen, terwijl ze de Arabische burgers binnen de eigen landsgrenzen - goed voor een vijfde van de gehele bevolking - konden negeren. Dit soort gedrag is de voedingsbodem voor haat en daarmee wordt ruimte gegeven aan religieus en nationalistisch fanatisme.

Bloedvergieten voor niets

In kortzichtigheid kweekte in het bijzonder Benjamin Netanyahu een racistische aanhang die religieuze Joden van alle soorten, kolonisten en regelrechte fascisten omvat. Hij deed dit alsof de rekening daarvan nooit zou hoeven te worden betaald.
In haar kortzichtigheid heeft Zionistisch links verzuimd en blijft zij verzuimen om zich te keren tegen de bezetting. In plaats daarvan ging ze allerlei akkoorden met rechts aan.
In kortzichtigheid heeft de Israëlische overheid geen aandacht geschonken aan de overname van Arabische steden, dorpen en buurten door gewapende, criminele bendes. Alsof ze zich niet kon voorstellen dat het geweld ooit zou overvloeien naar Joodse straten. Laat ze elkaar maar vermoorden, was de houding.

In kortzichtigheid hielp Israël in de jaren tachtig bij de opbouw van Hamas. Dit had tot doel de seculiere, progressieve Palestijnse stem neer te slaan en gebeurde in de veronderstelling dat Hamas zich uitsluitend zou blijven bezig houden met geloof en liefdadigheid. Maar sindsdien is Hamas met zijn droom van een Islamitische staat, de enige militaire en politieke factor geworden die de staat Israël kan verstoren. Sinds 2008 hebben we daarom vier rondes van oorlog doorgemaakt. En die bleken allemaal bloedvergieten voor niets te zijn.

Voor rede en rechtvaardigheid

Ik zou wensen dat ik alleen Israël van alles de schuld kon geven. Helaas, noch Hamas noch Israël deinst ervoor terug om burgers in hun oorlogen mee te sleuren. En wat de Palestijnse Autoriteit betreft die heeft zich willig laten wegzakken tot een niveau waarbij ze volledig irrelevant is geworden.

Ik heb met vrees zitten kijken naar de aanval op het Capitool door een gehersenspoelde rechtse meute. Ik kon me toen niet voorstellen dat ik slechts enkele maanden later in Israëlische steden Arabische en Joodse bendes vreedzame burgers zou zien aanvallen vanwege hun etnische identiteit.
Zo staan we er nu voor. We hebben niet de luxe op te houden met de strijd voor rede en rechtvaardigheid. We strijden daar niet voor, omdat we zeker zijn dat we zullen winnen, maar omdat we een stem hebben. Uit Washington komt ook een sprankje hoop. Daar wordt een serieuze poging gedaan om het bindweefsel van de Amerikaanse samenleving te herstellen. Ook wij zullen jaren van onrechtvaardigheid te repareren hebben.