Stakingen van United Auto Workers doen hun werk
De piketlijn bij Ford Kentucky kan het verschil maken
Jason Bailey (1)
De 'stand up' staking van de United Auto Workers (UAW) bereikte gisteravond Louisville (staat Kentucky). Op dat moment verlieten 8.700 werkers in een verrassingsstaking de gigantische fabriek van Ford. Ze sloten zich aan bij de 25.300 collega's die al in staking zijn bij de fabrieken van de grote drie (Ford, General Motors, Stellantis), verspreid over de Verenigde Staten.
Hun beweging krijgt steeds meer kracht. De stakingen vallen goed bij het publiek en zijn voor de werkers inspirerend. Ze ontlenen hun energie aan de recente acties bij Starbucks, UPS, Hollywood en elders. In het geval van de UAW hebben ze een gevoelige snaar geraakt vanwege de achterblijvende lonen en de oneerlijke transitie naar elektrische aandrijving (Electrical Vehicles, EV). Ontwikkelingen die de belangen van de werkers in verschillende takken van de productie de afgelopen tientallen jaren ernstig hebben geschaad.
Nu kunnen de leden van UAW afdeling 862 in Louisville door hun daadkracht vorm geven aan het resultaat van de onderhandelingen tussen de grote drie en de vakbond. Deze afdeling zegt verantwoordelijk te zijn voor 54 procent van Fords winst in Noord Amerika door de productie van SUVs en pick-ups.
Piketlijn bij Ford
Belang productie EVs
Ford is nu een speciaal doelwit, omdat bij General Motors enige vooruitgang is geboekt. Dit bedrijf heeft ingestemd de productie van elektrische aandrijvingen en batterijen onder een raamcontract met UAW te laten vallen. De noodzaak van goede banen met een vakbondsvertegenwoordiging in de transitie bij Ford en Stellantis is nog steeds een belangrijke stakingseis.
Het is geen toeval dat op dezelfde dag dat de werkers in Louisville de fabriek uitliepen, de batterijfabriek in opbouw van Ford BlueOval een sprekende salarisverhoging aankondigde voor banen die nog niet onder vakbondscontracten vallen. Solidariteit is aanstekelijk en het management van deze concerns maken zich zorgen.
Concessies
De staking van de UAW is een sleutelmoment voor de werkers in de zuidelijke staten. Daarom beginnen 'de grote drie' andere concessies te doen, zoals 20 procent loonsverhoging, herinvoering van een prijscompensatie en een snellere promotie naar het maximum salaris.
Maar naast de noodzaak tot een eerlijke transitie naar EV-banen, is de loonsverhoging onvoldoende om de jarenlang dalende koopkracht te compenseren, zeker in relatie tot het exploderende inkomen van de topmanagers. De UAW heeft ook gelijk met de eis om de salarisschalen op te heffen die werkers, na 2007 ingehuurd, geen recht op pensioen geven.
Van recordwinsten naar recordcontracten
Vorige week hoorde ik UAW-voorzitter Shawn Fain op een strategieconferentie in Detroit. Fain groeide op als kleinzoon van een georganiseerde autowerker in Indiana die daarheen was verhuisd vanuit Kentucky en Tennessee. Zijn gezond verstand bracht hem tot het refrein: recordwinsten betekenen recordcontracten. De autowerkers hebben enorme offers gebracht, toen de grote drie in problemen kwamen na de recessie van 2007-2009. Een compensatie is allang achterstallig en een aandeel in de huidige grote winsten niet meer dan normaal.
Maar Fain is er vast van overtuigd dat de strijd van de UAW gaat over de bredere toekomst van de Amerikaanse economie. We gaan óf verder op het pad dat de miljardairs rijker maakt en de werkende klasse armer óf we bouwen aan iets beters. Aan de plutocraten die beweren dat de UAW de economie kapot wil maken, legt Fain uit: alleen jullie economie.
Nu sluiten de werkers uit Louisville zich aan bij de groeiende piketlijn en marcheren ze naar een plaats in de geschiedenis.
(1) Jason Bailey is directeur van het Kentucky Center for Economic Policy, www.kypolicy.org. Op 12 oktober 2023 gepubliceerd in Courier Journal, aangepast 16 oktober. Foto's UAW, zie ook courier-journal.com. Vertaling Jan Taat.
