Amerikaanse havenarbeiders staken tegen de oorlog "No Peace, No Work" Fred Williams1 (vertaling/bewerking: Hans Boot) Op 1 mei 2008 staakten 25.000 havenarbeiders aan de Westkust van de Verenigde Staten tegen de oorlogen in Irak en Afghanistan. Gedurende acht uur lag het werk in 29 havens stil en was de belangrijkste aanvoerlijn van containers uit het Verre Oosten geblokkeerd. Tijdens een demonstratieve bijeenkomst van de stakers kwam het bericht binnen van de Irakese Algemene Vakbond van Havenarbeiders dat uit solidariteit in twee havens niet gewerkt werd. Hoe sterk de stakers van de International Longshore and Warehouse Union (ILWU) stonden, bleek uit het volgende. Oorspronkelijk zou de actie vallen onder een overeenkomst tussen de bond en de ondernemersorganisatie die een jaarlijkse ledenvergadering onder werktijd toestond. De ondernemers meenden dat de regeling daar niet voor bedoeld was en kregen in een arbitrage gelijk. De lokaal georganiseerde 'bondsafdelingen' trokken zich van die uitspraak niets aan en zetten hun staking door. Terugkeer troepen De lokale bonden hebben een radicale traditie met acties tegen de Zuid-Afrikaanse Apartheid en de Eerste Golfoorlog. Bestuurder Jack Heyman vertelde dat Vietnam veteranen een sleutelrol vervulden bij de opstelling en indiening van de resolutie, eerder in februari, om op de Dag van de Arbeid een protest te laten horen tegen de bezetting van Irak en te eisen dat de troepen onmiddellijk moesten terugkeren. Hoewel de steun aan de oorlog door de vakcentrale AFL-CIO scheurtjes begint te vertonen, wordt de behoedzame lijn gevolgd van Barack Obama en Hillary Clinton: geen onmiddellijk vertrek uit Irak en uitbreiding van de interventie in Afghanistan. Ook het landelijk bestuur van de ILWU worstelde met de totale afwijzing van de oorlog door de leden. De voorzitter Bob McEllrath noemde hen patriotten die achter de troepen stonden, maar de leidende politici duidelijk wilden maken dat het tijd werd de oorlog te beëindigen die mensen en de Amerikaanse economie vernietigde. Daarnaast gaf hij aan dat de staking geen initiatief was van de bondsleiding, maar het resultaat van een "democratische beslissing" van de leden. Plaatselijke bestuurders haastten zich te verzekeren dat een staking van acht uur geen ernstige beperking van de overslag tot gevolg kan hebben. Hoe beperkt ook, de havenarbeiders van de Westkust toonden de Amerikaanse elite, die de wereld tiranniseert, hun verzet tegen het Amerikaans imperialisme en hun verbond met de arbeiders in Irak en elders in de wereld. 1 Zie http://www.wsws.org en http://www.ilwu.org (terug)