Vermaken en verleiden

Gewone mensen zijn spaarzaam in het dagelijkse mediabeeld. Ze zijn als abstractie vertegenwoordigd in de reclameconsument, soms te zien als gemanipuleerde malloot in een spelletje of realiteitsklucht, soms te horen als stem van de straat, getuige van een ramp of schreeuwer van het woord 'actie'. Voor het overige dienen ze vermaakt te worden.
Bepalend zijn de ongewone mensen, de ondernemers, deskundigen, bekende Nederlanders en parlementariërs. Behoren de politici niet tot de PVV, dan tonen ze begrip voor de standpunten van die partij, zijn ze het gedeeltelijk eens en zwakken ze hier en daar wat af. Aan een principiële weerlegging wagen ze zich zelden. Wilders en diens kopstukken beschouwen ze als collega's, waarmee je best samen mag lachen en die je tegenkomt in de politieke salons en talkshows.

Zo'n klimaat van gemeenschappelijke openbaarheid en onderling begrip biedt alle ruimte aan de als één mond pratende PVV'ers om de gewone man en vrouw te verleiden. En vervolgens hun stem te kapen door oplossingen te suggereren voor hun sociale angsten, ongenoegens en vooroordelen.

Tweede front

Niettemin zal de doordenderende vrijheidsdrang in Tunesië, Egypte en Libië, gevoegd bij de heftige afkeer van de elites, die elftalleider en dat vakbondslid niet onberoerd laten. Zo stabiel is hun eigen 'vrijheidsbeeld' ook weer niet.
Tot nu toe zwijgt Wilders over de heldhaftige eisen voor democratie en vrijheid van meningsuiting en organisatie in landen die hij als onbeschaafd en achterlijk beschimpte. Hij zou op een goed gekozen moment, al of niet met een poes in de armen, deze tegenstrijdigheid kunnen wegwerken door zijn obsessie voor de islam - systematisch uitgesproken als 'is lam' - opnieuw als ideologisch wapen in te zetten. Buitenlandse en binnenlandse collega's - van Cameron tot Rutte - zijn hem al voorgegaan en reiken de mogelijkheid aan de opstand te kwalificeren als een vrijbrief voor fundamentalistische moslims, zo niet een islamitische dictatuur. Deze kans moet hem ontnomen worden. Zo ook de hier en daar opduikende veroordeling van de volkswoede vanwege plunderingen en brandstichtingen. 'Het lijkt wel vrijheidsliefde, maar het is straatterrorisme', eist een direct weerwoord.

Attaqueren van de PVV met acties, demonstraties, websites en onthullingen is onbetwistbaar nodig. Maar het is niet genoeg. Om in stijl te blijven: een tweede front zal geopend moeten worden om aan de stemkapingen een einde te maken. Dat kan door de aanhang van de PVV serieuze en systematische aandacht te geven. Met name buiten verkiezingstijd. Het recente twitter advies van de voorzitter van FNV Bondgenoten, Henk van der Kolk, om op de oppositie te stemmen, zou wekelijks herhaald kunnen worden; aan aanleidingen geen gebrek. Evenals de door de SP onthulde gebroken beloftes van de PVV op het gekaapte sociaal-economisch terrein. Opzoeken en in debat, dus.

¹ Eerder (23-02-2011) verschenen op: http//www.konfrontatie.nl (terug)