Aanval op lonen en arbeidsvoorwaarden

Loondruk is de verborgen agenda

1 mei komitee (maart 2013)

Een sociaal akkoord in 2013, dat was de wens van bedrijven en regering. Voor de bedrijven om de loonkosten te verlagen en daarmee het winstniveau hoog te houden. Voor de regering om de begroting weer passend te krijgen na de overbodige aankoop van de banken ABN en SNS.

Degenen die het geld opstrijken, dragen niets bij aan de financiële steunprogramma's. Alles is afgewenteld op de werkenden en uitkeringsgerechtigden. Zij worden gedwongen hiervoor in te leveren. Onder de smoes dat er een crisis heerst in Europa.

Crisis

Waar crisis? In Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en in Cyprus, ja. Daar is de bevolking iedere sociale zekerheid ontnomen. Om de schade van financieel, bestuurlijk en economisch wanbeleid te repareren. In Nederland worden we voor de gek gehouden.
Want, een economische crisis In Nederland? Welnee. Dat verhaal wordt verspreid om de toch al uitbundige winsten op geïnvesteerd kapitaal in stand te houden. Door de loonkosten nog verder te verlagen. Terwijl de winsten al tien jaar op een zeer hoog niveau blijven staan.
Wat er werkelijk aan de hand is, is een asociaal overvragen. De race naar het bodemloon is ingezet, naar minimale loonkosten.

Als er een crisis is in Nederland, dan is die er zeker bij de snel groter wordende groep mensen met te lage lonen. Duizenden ontslagen per maand. Vaste contracten zijn omgezet in tijdelijk werk. Korting op alle uitkeringen. Wie onder het minimumloon betaald krijgt, wordt gedwongen iets beter betaalden uit hun baan te verdringen. Belastingverhoging en nieuwe bezuinigingen treffen alle voorzieningen. Een miljoen mensen leeft al in armoede.

Modernisering

Een sociaal akkoord met de ondernemerslobby VNO-NCW is een verbond met onbetrouwbare tegenstanders. De bedrijven hebben immers altijd alle afspraken gesaboteerd zodra dat beter uitkwam. De regering en de ondernemers wensen een akkoord om de vakbonden en daarmee de werkenden te onderwerpen. Moderniseren van de arbeidsmarkt is absoluut geen noodzaak, wel heel botte machtspolitiek.

Eind maart (2013) nog verklaarden beslissers bij de grootste bedrijven in Nederland dat ze hoe dan ook loonkostenverlaging eisten. Om op arbeidsvoorwaarden de concurrentie aan te gaan met Aziatische bedrijven. In plaats van te innoveren in Nederland. Innovatiesubsidies wordt slechts gebruikt om de winstbelasting te verlagen naar 5 procent.

Ondernemingen in Brabant verlangen een banenpool voor het gezamenlijk personeel. Lekker makkelijk: indien gewenst zomaar een nieuw blik personeel opentrekken. En als het even niet uitkomt, wordt het personeel massaal gedumpt in dezelfde sterfhuisconstructie. Bedrijven zijn daarmee ontheven van iedere sociale verantwoordelijkheid. Het ondernemersrisico is verlegd naar werkenden en werklozen. Ongeveer zoals bij de nieuwe pensioenregeling.

Het lokkertje van VNO-NCW dat er te praten valt over de eis van korting op de WW en snijden in het ontslagrecht, stelt heel weinig voor. Het is slechts een proefballon. Om uit te proberen hoe standvastig de vernieuwde vakbeweging is.

Positie vakbeweging

Dreigt de positie van de vakbeweging verloren te gaan? Absolute onzin. Overleg vanuit de onderling tegengestelde belangen is altijd nuttig om tot gezamenlijke besluiten te komen. Gedragen en nagekomen, maar dan wel niet alleen door de vakbeweging, ook door regering en alle ondernemers. Anders is het een dictaat.
Zonder akkoord gaat de positie van de regering verloren. Niet die van een zelfbewuste, vrije vakbeweging die handelt vanuit een sterke positie. Niet van een vakbeweging die de opgelegde beperkingen weigert te aanvaarden.

Investeren

We worden misleid door de stelling dat de coalitie VNO-NCW/VVD/PvdA werkgelegenheid wil scheppen. Dat lukt nooit door de lonen te verlagen, nooit door de WW te bekorten, het ontslag te versoepelen en de pensioenpremies te verlagen. Uitgerekend aan de jongeren wordt hiermee iedere zekerheid op hun toekomst ontnomen.
Een politieke coalitie die bijdragen naar vermogen eist, moet allereerst zelf investeren en niet alle offers eisen van de werkenden om de belangen van de geldschieters te bevredigen.

Is de staatsschuld ondraaglijk en moet het begrotingstekort omlaag?
Respectievelijk onwaar en onnodig. Bij de huidige uitzonderlijk lage rente op staatsleningen is de economie een paar jaar lang heel goedkoop op te peppen door te investeren in de toekomst. Omdat de inflatie veel hoger is, hoeft er straks minder te worden terugbetaald dan dat er geleend is. Zelden is het zo makkelijk geweest om werk te scheppen door te investeren.

Verdeling van armoede

Om verwarring en verdeeldheid te zaaien, wordt aan jongeren in tijdelijk werk verteld dat ouderen hun banen bezet houden. In werkelijkheid weigeren de ondernemers nieuwe vaste contracten af te sluiten. Liever houden ze jongeren jarenlang onder tijdelijk contract en op lager loon, om zo de loonkosten te verlagen. Daarom weigeren diezelfde ondernemers om banengaranties af te geven.
Jongeren wordt voorgehouden dat zij betalen voor het aanvullend pensioen van de ouderen. In werkelijkheid heeft iedereen zelf voor zijn aanvullend pensioen gespaard en worden jongeren nu verleid minder premie te betalen. Daardoor lopen zij grote kans later nauwelijks nog aanvullend pensioen op hun AOW over te houden.

De opzet is dat iedereen moet geloven dat er slechts een klein brokje loon over is dat verdeeld moet worden tussen jong en oud. Een brokje dat hun door de bedrijven en regering wordt toegeworpen. In werkelijkheid gaat het steeds om de verdeling van de welvaart. Dat is de verdeling tussen aan de ene kant de werkenden en uitkeringsgerechtigden en aan de andere kant de geldschieters van bedrijven en regering. Het gevecht daarover houdt nooit op. In je eentje red je dat niet. Daarbij hebben we een sterke vakbeweging nodig.

Zie: www.1meikomitee.net
De gebruikte gegevens zijn afkomstig uit algemeen betrouwbaar geachte bronnen als: CPB, CBS, Eurostat, OESO, IMF, Wereldbank, Bloomberg, Nibud, VEB, Nationale Beloningsonderzoeken, DNB, Het Financieele Dagblad, persberichten van FNV, CNV en de Unie, AWVN, Ministerie SZW. Op onze website geven we een uitleg.