Ingezonden
De dodelijke logica van 'met de kwaal tegen de kwaal'Tegen de oorlogHans Boot 1 Rutte verklaarde 14 november 2015, een dag na de aanslagen in Parijs, dat 'we' in oorlog zijn met IS. Zijn toelichting "Iedere Nederlander snapt dat je in oorlog bent als je een gebied bombardeert", is een stuitende uitspraak. Eén van de vele. De afgelopen week zei hij zelfs "naar eer en geweten" te hebben gehandeld, nadat zijn partij betrapt was op een bedrog van jaren. Zo overtrof hij alle kwalificaties die ik hem en zijn beleid in een "Opinie" van 28 augustus jongstleden toedichtte - van gladjanus tot sjacheraar, van rammelend tot rommelend, van economische hebberigheid tot sociale onverschilligheid. Brallend rechts.
Inderdaad stuitend. Niet alleen vanwege het complot van de generalisatie ("iedere Nederlander"), maar ook omdat de bombardementen vorig jaar oktober in Irak zijn begonnen (meer dan 1.500 Nederlandse 'missies') en 'wij' van een oorlogsverklaring niks wisten. In de parlementaire wereld klinkt hier en daar een vraag, vervolgens gaat 'de club' verder - op zoek naar de electorale winst van een nieuwe crisis. En nu ligt er al weer een maand het officiële verzoek van de Verenigde Staten om mee te doen aan de operatie 'bombardeer IS ook in Syrië'. Rutte popelt, coalitiegenoot PvdA hoopt op uitstel van een regeringsbesluit door gesprekken over een wapenstilstand.
MensenWie deze oorlogshandelingen niet op pacifistische gronden afwijst, is een keur aan kritiek beschikbaar tegen deze bommenregen. Om te beginnen het dodelijke fenomeen om de kwaal met de kwaal te beslechten. Simpel gezegd: uit de bommen van toen is IS voortgekomen die nu met bommen bestreden wordt. Nemen we het jaar 2003 met de boze leugens van Bush en Blair om Irak aan te vallen als vertrekpunt - de onvergetelijke Europese kolonisatie van het Midden-Oosten gaat minstens een eeuw verder terug - dan zijn er naar schatting 600.000 mensen gedood en meer dan vier miljoen ontheemden. De leugenachtigheid van vandaag is dat verovering van IS het operationele doel is en mensen, infrastructuur en gebouwen vernietigd worden. De verhalen over een verzwakte, terugtrekkende IS zijn een hoofdstuk in de bloeiende oorlogspropaganda. Dat mensen wegtrekken uit een terreurstaat, voor zover dat mogelijk is, is één. Twee is dat hun bestaan rust op vluchten, dat zo tot enige overlevingsvorm is verworden. Om nog één keer Rutte terug te halen: zijn oorlogstaal kweekt vluchtelingen die hij gecontroleerd wil tegenhouden. RobotsTerwijl onder meer de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid de zegeningen onderzoekt van de robotisering in ons leven en met name de arbeid, lijken robots de macht over de oorlogsvoering reeds in handen te hebben. De menselijke controle daarop valt zo tegen dat het begrip 'randschade' in de Engelse term 'collateral damage' inmiddels ingeburgerd is. Alleen al de openbaar gemaakte 'vergissingen' zijn vrijwel dagelijks nieuwswaardig. Ze beperken zich echter niet tot statistisch berekende - en aanvaarde - risico's, maar zijn mede het gevolg van de broze samenwerking in coalities. Het merkwaardige mengsel van partner en vijand dat in landen als Rusland, Saoedi-Arabië en Turkije samengaat met de openlijke schending van de zo hoog uitgedragen westerse waarden. Inderdaad oorlogen zijn regelloos en mensonterend. En laten we vooral niet vergeten: ze zijn winstgevend en dus investeringswaard. Van geprivatiseerde veiligheids- en inlichtingendiensten tot de profijtelijke wapenindustrie. Dat Nederland in de export en doorvoer van marineschepen, gevechtsvliegtuigen, gevechtshelikopters, radarapparatuur en vuurleidingssystemen tot de wereldtop behoort, met jaarlijks één miljard, dienen we in dit verband altijd te vermelden. Ook niet uitgesproken vertegenwoordigt deze positie een nationaal oorlogsbelang. Een huiverige conclusie als we Rutte of noem maar op, Timmermans, in hun afgemeten pak en beschavingsgebaren horen praten over hun bekommernissen met het drama van in oorlog en op de vlucht.
|
