De Amerikaanse verkiezingen

Clinton en Trump klasse-genoten

H. Rubens

De Amerikaanse presidentsverkiezingen die op 8 november worden gehouden, zijn voor Clinton noch Trump een gelopen race. De factoren die een rol spelen, maken de uitslag hoogst onzeker. Allereerst rijst de vraag wat zullen de twaalf miljoen jonge kiezers, mensen van buiten de steden en arbeiders doen die bij de voorverkiezingen van de Democratische partij op Bernie Sanders gestemd hebben. Gemobiliseerd als ze zijn door antikapitalistische leuzen.1

Het is maar de vraag of die ook op Clinton zullen stemmen. Gezamenlijk vormen zij een volkomen nieuw fenomeen in de Amerikaanse politiek. Nooit hebben zoveel Amerikanen hun stem uitgebracht op weliswaar een kandidaat van de Democratische partij, maar één die zijn socialistische opvattingen niet onder stoelen en banken heeft gestoken. Dat er overigens ook een kandidaat van de Groene Partij is - Jill Stein, in 2012: 0,36 procent van het totaal aantal stemmen - is nauwelijks bekend.

In het verleden

In het verleden hebben wel linkse partijen aan de presidentsverkiezingen deelgenomen. De Sociaaldemocratische Partij van Norman Thomas deed dat vroeger zes maal. De Communistische Partij van Earl Browder - één van de oprichters van de partij die op bevel van Stalin in 1946 eruit is gezet wegens 'linkse afwijkingen' - twee maal. Ten slotte de Socialist Workers Party, de trotskistische partij van James Cannon die na de Tweede Wereldoorlog een aantal malen opging voor de presidentsverkiezingen. Alle drie hadden ze geen succes.

Wat Trump aangaat, hij is het prototype van een Amerikaanse kapitalist. Enorm rijk, meent alles en iedereen te kunnen kopen en heeft dat ook gedaan. Dat hij het in de Republikeinse Partij tot kandidaat heeft gebracht, toont wat de kapitalisten zich voor een politiek leider hebben gedacht. Voor het land en de rest van de wereld. De bobo's van de partij hebben een kandidaat naar hun evenbeeld gekozen om de belangen van hun klasse zo goed mogelijk te dienen. Maar zoals gezegd, de race is nog niet gelopen.

De niet-stemmers

De verwachting is dat ongeveer 50 procent van de 290 miljoen stemgerechtigde Amerikanen een stem zal uitbrengen. Zes miljoen door de justitie veroordeelde Amerikaanse burgers heeft geen stemrecht, 11 procent van de kiezers geen geldige identiteitspapieren en kan dus niet stemmen. Vervolgens is het mogelijk de uitslag van de verkiezingen te beïnvloeden door te sjoemelen met de indeling van de kiesdistricten. Ook is de houding van de media, de lobbies en de hoeveelheid geld, waarover de kandidaten kunnen beschikken, heel erg belangrijk.

Bernie Sanders wordt geen president. Het is echter te hopen dat wat hij heeft opgeroepen, niet verloren zal gaan en er in de Verenigde Staten voor het eerst in de geschiedenis een grote antikapitalistische, georganiseerde beweging zal ontstaan. Mocht Hillary Clinton gekozen worden, dan is het te wensen dat de aanhang van Sanders geen gelegenheid voorbij zal laten gaan om zijn eisen bij haar - die tot dezelfde maatschappelijk klasse als Tump hoort - op tafel te leggen.