Reactie op artikel NRC

De Februaristaking was niet de enige actie

Maurice Ferares

In haar artikel over de Februaristaking op 25 februari 1941 schrijft Kester Freriks in de NRC van 23/24 februari 2019 dat het de eerste en laatste keer was dat de bevolking in opstand kwam tegen de Jodenvervolging. Freriks vergeet echter te melden dat deze staking tijdens de Duitse bezetting uniek was. In geen enkel ander land heeft een dergelijke staking in Europa plaats gevonden.

Verder is het onjuist te zeggen dat het de eerste en laatste keer was dat de bevolking in opstand kwam tegen de Jodenvervolging. Slechts twee feiten.

Risicovol onderdak

Het in brand steken van het Amsterdamse Bevolkingsregister en het onderdak verschaffen aan vele joodse onderduikers, waaraan een enorm risico verbonden was voor degenen die joden onderdak verschaften. Was dat geen verzet?
Mijn eigen ervaring. Ik was bij vier gezinnen in Amsterdam na elkaar ondergedoken. In twee gevallen waren het niet joodse vrouwen met ieder twee kinderen, waarvan de echtgenoot in de gevangenis of concentratiekamp was opgesloten. Ze verschaften me niet alleen onderdak, maar gaven me ook gratis te eten. De situatie was bijzonder gevaarlijk, want het was augustus 1942 in Amsterdam-Oost waar dagelijks joden uit hun huis werden gehaald. Schuilplaats was er niet Ik zat op een zolderkamer, terwijl op de eerste en tweede etage dagelijks mensen werden weggehaald.

Derde adres was in het centrum van Amsterdam. Gezin met zes kinderen. Man was voor de oorlog zeventien jaar werkloos geweest. Ik verbleef er vijf maanden en kreeg gratis te eten. Op de eerste etage boven ons woonde een NSB'er. Het was een brood NSB'er die me niet heeft verraden.
Vierde adres: gezin met drie kinderen Ik kreeg er gratis onderdak en eten. Kon er bijna twee jaar blijven.
Ik herhaal. Al die mensen hebben een enorm risico genomen . Dat was verzet tegen de Jodenvervolging. Ik was niet de enige in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en de rest van Nederland. Ik dank al die mensen nu nog uit de grond van mijn hart.