nr. 107 juni 2002 |
Solidariteit
StekeltjesBedankt voor de zonIk zit de laatste tijd met prangende vragen. En de verwarring er omheen wordt opgeroepen door de reportages van radio en televisie, de zogeheten radionieuwsdienst. M'n oren krijgen trouwens veel te vaak hetzelfde lullige liedje te horen, bijvoorbeeld "Bedankt voor de zon". Uit de tekst blijkt niet hoe en waar of wie je daarvoor bedanken kan. Heeft dus geen zin. Is dus zinloos gezang. Neem de reportage over Pinkpop. Heeft me ook zo teleurgesteld. Ten eerste, omdat ik er niet naar toe kan vanwege de katten en later vanwege de reportage erna. Ik blijf verslagen achter. Zelfs na de mededeling van de radionieuwsdienst dat er een onoplosbare file is bij het klaverblad van de Klavermeerpolder blijf ik maar naar oplossingen zoeken. Prakkiseer ik me rot; wat hebben ze dan toch in die nacht van Pinkpop met zichzelf gedaan? Om mezelf enige rust te geven, loop ik in gedachte het hele scala van mogelijkheden door. Wat doe je met z'n tweeën in de nacht van Pinkpop, wat te doen met z'n drieën, vieren, vijven - waar is m'n telraam - en tot slot hardop schreeuwend: "wat kan je in godsnaam nog met z'n allen doen in de nacht van de Pinkpop". De buren kloppen tegen het plafond. Het kalmeert me niet zoals anders. Tsjisis Christ Superstar, ik kom er niet meer uit. Wie het weet, moet mij opbellen, faxen, e-mailen, internetten. Kan iemand mij raad geven? Ogotogotogot, ik kan haast janken bij dat songetje dat je iedere dag een paar maal op de radio hoort, vaak eventjes voordat de radio nieuwsdienst start. "And tomorrow never comes, how much I love her." Stekeltje
Ergens ging iets niet goed (Uit: Russische gedichten van frontsoldaten in de Tweede Wereldoorlog)
|