nr. 107
juni 2002

welkom
edities
inhoud

Solidariteit

Stekeltjes

Bedankt voor de zon

Ik zit de laatste tijd met prangende vragen. En de verwarring er omheen wordt opgeroepen door de reportages van radio en televisie, de zogeheten radionieuwsdienst.

M'n oren krijgen trouwens veel te vaak hetzelfde lullige liedje te horen, bijvoorbeeld "Bedankt voor de zon". Uit de tekst blijkt niet hoe en waar of wie je daarvoor bedanken kan. Heeft dus geen zin. Is dus zinloos gezang.

Neem de reportage over Pinkpop. Heeft me ook zo teleurgesteld. Ten eerste, omdat ik er niet naar toe kan vanwege de katten en later vanwege de reportage erna.
Een deelnemer met een Westfaalse tongval vertelt dat-ie nog-nooit-nie een concert van Pinkpop gemist heeft. Ik denk meteen en modernistisch: 'dat moet dus een ouwe knar zijn, weg ermee'. Maar ik luister wel, want die gouwe ouwe vervolgt dat het met de jaren steeds beter geworden is met de concerten van Pinkpop. De enthousiasteling vervalt uiteraard in herhalingen, maar besluit met de merkwaardige mededeling dat de bezoekers van het concert in het Limburgse Landgraaf steeds liever worden. "Weet U meneer de reporter, ik heb hier nou twee nachten op het veld doorgebracht, maar die twee nachten lang zijn de mensen alleen en louter met zichzelf bezig. Ongelooflijk lief." Einde gesprek.

Ik blijf verslagen achter. Zelfs na de mededeling van de radionieuwsdienst dat er een onoplosbare file is bij het klaverblad van de Klavermeerpolder blijf ik maar naar oplossingen zoeken. Prakkiseer ik me rot; wat hebben ze dan toch in die nacht van Pinkpop met zichzelf gedaan?

Om mezelf enige rust te geven, loop ik in gedachte het hele scala van mogelijkheden door. Wat doe je met z'n tweeën in de nacht van Pinkpop, wat te doen met z'n drieën, vieren, vijven - waar is m'n telraam - en tot slot hardop schreeuwend: "wat kan je in godsnaam nog met z'n allen doen in de nacht van de Pinkpop".

De buren kloppen tegen het plafond. Het kalmeert me niet zoals anders. Tsjisis Christ Superstar, ik kom er niet meer uit. Wie het weet, moet mij opbellen, faxen, e-mailen, internetten. Kan iemand mij raad geven?
Was De Jong van de duikboten nog maar hoofd van de regering, die zou gewoon de eed van de zeeverkenners herhalen: "Ik ben bereid tot grote daden, maar geef me de kans alsjeblieft".
En alsjeblieft zou wel achterwege gebleven zijn.

Ogotogotogot, ik kan haast janken bij dat songetje dat je iedere dag een paar maal op de radio hoort, vaak eventjes voordat de radio nieuwsdienst start. "And tomorrow never comes, how much I love her."
Want wat kan je in godsnaam met je eigen doen in zo'n Pinkpopnacht als je jezelf lief hebt als geen ander maar alle stemmen al geteld zijn!

Stekeltje

Ergens ging iets niet goed
ergens heeft iemand iets nagelaten
en de infanterie betaalt de rekening
met haar vlees en bloed.

(Uit: Russische gedichten van frontsoldaten in de Tweede Wereldoorlog)