welkom
edities
inhoud

Rondvraag en andere berichten

Vakbondsleden tegen de oorlog in Irak

Afgelopen januari en februari benaderden we tevergeefs leden van het federatiebestuur en andere functionarissen van de FNV voor een debat in het Amsterdams vakbondscafé over de toen nog dreigende oorlog. De argumenten wisselden, maar kwamen er op neer dat het hier geen vakbondsaangelegenheid - arbeid en inkomen - zou betreffen en er dus geen standpunt was. Bovendien hadden zich geen 'grote organisaties' tegen de oorlog gekeerd en dat zou voor de steun van de FNV een voorwaarde zijn. Aan een discussie bestond dan ook geen behoefte.

Op 19 februari, dus kort na de eerste massale demonstratie, bracht de FNV een persbericht uit met het standpunt van de federatieraad (de verzamelde voorzitters van de bonden). Daarin werd gezegd dat in navolging van de internationale vakbondskoepels aan de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties een beslissende rol werd toegekend, dat aan demonstraties niet zou worden deelgenomen en dat bovendien de FNV geen verstand had van "interstatelijke problemen".

Met de reële nadering van de tweede golfoorlog namen de verontrusting en het verzet toe, nationaal en internationaal, ook binnen de vakbeweging. We hoorden geluiden dat een herziening van het door de FNV ingenomen standpunt, niet uitgesloten was. Helaas bleef het stil. Niet aan de kant van de vakbondsleden. Vanuit het Platform tegen de 'nieuwe oorlog' werden de bonden van de FNV benaderd, binnen de ABVAKABO FNV startte een initiatief en de redactie van Solidariteit besloot 10 maart haar ter beschikking staande e-mail adressen aan te spreken.

Oproep en protest

Binnen een paar dagen steunden 215 mensen een oproep aan de federatieraad tot aansluiting bij het platform en opwekking van de leden deel te nemen aan de demonstratie van 22 maart. Het bijgevoegde protest van leden, kaderleden en bestuurders van verschillende bonden:

• verwierp elke oorlogsinterventie in Irak door de regering Bush en haar bondgenoten,
• wees elke dictatuur af, ook in Irak,
• bracht tot uiting dat de geplande oorlogsscenario's, na het jarenlange sanctieregime, opnieuw de belangen van het Iraakse volk zullen schaden,
• gaf steun aan alle vormen van democratisch verzet in Irak,
• wees elke Nederlandse deelname aan oorlogshandelingen af,
• was gericht op onderhandelingen over vrede in het Midden-Oosten,
• en stimuleerde een sociaal-economische ontwikkeling die dienstbaar is aan de behoeften van de daar levende volkeren.

In diezelfde dagen werd de verwijzing van de FNV naar het standpunt van het Europees Verbond van Vakverenigingen zonder meer ongeloofwaardig. Het EVV had inmiddels opgeroepen tot werkonderbrekingen en deelname aan landelijke demonstraties van 15 maart tegen de oorlog in Irak. Hetzelfde gold voor het argument van de Veiligheidsraad, die eenvoudig aan de kant was gezet.

In de federatieraad van 17 maart bleken de meningen uiteen te lopen. Bestuursleden van ABVAKABO FNV en FNV Bondgenoten besloten in de demonstratie mee te lopen, terwijl het overkoepelende standpunt van de FNV ongewijzigd bleef. In een reactie op de oproep en verklaring van de 215 vakbondsleden schreef De Waal ons 19 maart dat de FNV een open brief aan Balkenende had verstuurd, waarin zij haar bezorgdheid uitsprak "over de ontwikkelingen rond Irak". Merkwaardig was dat hij nog steeds verwees naar de internationale vakbeweging en de hoofdrol van de Verenigde Naties.

Herstel brede vakbeweging

Uit de vele toelichtingen die mensen schreven bij hun instemming met de oproep aan de federatieraad sprak zowel verbazing en onbegrip als verontrusting en woede over de passiviteit van de FNV en de weigering op te roepen tot verzet tegen de oorlog. Brengen we de strijd tegen de kruisraketten in herinnering, dan moeten we niet vergeten dat ook toen, begin jaren tachtig, de steun van de FNV het resultaat was van geduldig en hardnekkig werk van een alsmaar groeiende groep vakbondsvredesactivisten. In afdelingen en organen van bonden, in bedrijven enzovoort. Die weg ligt opnieuw voor ons. De afgelopen weken hebben allerlei individuen en groepen met name in de twee grootste bonden de eerste verschuivingen tot stand gebracht. Dat is bemoedigend en inspireert tot gestaag doorwerken. Daarbij gaat het op de iets langere termijn over het herstel van de brede vakbeweging die debatten en standpunten over ernstige maatschappelijke vraagstukken niet schuwt.

Op 22 maart werd een zichtbaar begin gemaakt met een spandoek "vakbondsleden tegen de oorlog". Met name FNV Bondgenoten, inclusief de voorzitter, was sterk vertegenwoordigd.

Amsterdam 22 maart 2003

Vijftien jaar Ravage

Ravage richt zich op een publiek dat zich zorgen maakt over de gevolgen van de vervuiling van het leefmilieu, het latent aanwezige racisme, de globalisering van de economie, de uitzetting van vluchtelingen, de misstanden in de bio-industrie, de verdringing van de alternatieve cultuur in de stad, en meer van dit soort zaken. Een onmisbaar actieblad voor sociale bewegingen.

Ravage Royaal Festival

Voor de kinderen een speelgoed ruilbeurs. En steltenlopers, ballen voor oranje, videobus, ballongezelschap. En gaarkeuken Rampenplan.

En niet te vergeten de lintjesregen. Een ieder die zich verdienstelijk heeft gemaakt ten behoeve van onze sociale en culturele weerbaarheid in het algemeen en tegen de oranje franje in het bijzonder, kan worden voorgedragen voor een Ravage Royaal Lintje. Zowel nominaties als categorieën aanmelden via onze website.

Actuele informatie over programma: www.ravageroyaal.nl Ravage - internet: www.antenna.nl/ravage

Steun voor Juanra

De ware reden dat Juanra gezocht werd, is een heel andere. Hij was zanger in een politiek georiënteerde band en actief in de antiglobaliserings-, antifascisme- en kraakbeweging in Barcelona. Daarnaast heeft hij altijd een kritische houding aangenomen tegenover de keiharde repressie in Spanje van de Baskische onafhankelijkheidsbeweging.

Juanra kwam 25 juni 2002 in afwachting van zijn uitleveringsproces op borgtocht vrij. De uitspraak dat hij aan Spanje uitgeleverd kon worden, volgde op 1 oktober. Hiertegen tekende hij beroep aan. Het Openbare Ministerie deed hetzelfde en wilde beëindiging van zijn invrijheidstelling. Op 24 oktober 2002 deed de rechter de uitspraak dat Juanra weer terug moest naar de gevangenis. Hij meldde zich de volgende dag. Het beroep tegen de uitleveringsuitspraak zou op 4 februari 2003 dienen, maar werd eerst uitgesteld tot 4 maart en vervolgens tot 8 april.

Juanra - inmiddels weer in de isolatieafdeling van de Extra Beveiligde Inrichting in Vught - wordt door de Nederlandse staat, waarschijnlijk onder druk van Spanje, in grote onzekerheid gehouden. Stuur daarom een kaart of brief in het Engels of Spaans om hem een hart onder de riem te steken: Juan Ramon Rodriguez Fernandez, p/a PI Nieuw Vosseveld, Lunettenlaan 501, 5263 NT Vught.