Redaktioneel

Dotteren en Schipperen

In de nederlandse taal is een nieuw werkwoord geïntroduceerd: dotteren. Het woord staat voor een mediese ingreep bij hartpatiënten. Bij 'dotteren' moet de patiënt niet alleen z'n pyama in de weekendtas stoppen, maar ook de 'materialen' die nodig zijn voor deze operatieve ingreep. Kostenbesparend dus en geen mirakel dat het plan ook dit keer weer uit de stad kwam waar men indertijd 'het licht' heeft uitgevonden.

De geneesheer-direkteur van het eindhovense Elisabeth-ziekenhuis kwam het voor de televisie vertellen. Van zijn kant een aanklacht tegen een te miniem ziekenhuisbudget? Of een poging om recente plannen van ex-Philips-topman Dekker een duwtje te geven? Feit is dat 'dotteren' en dokteren in het huidige stelsel nog door het ziekenfonds betaald worden. De kommissie-Dekker heeft andere plannen met de gezondheidszorg. Als die kommissie z'n zin krijgt wordt ziektebestrijding straks een zaak van warenruil en winstbejag (wat het voor het leveren van mediese apparatuur van Philips al is). Onder het mom van individuele keuzevrijheid wordt dan, naar amerikaans model, het marktmechanisme in de gezondheidszorg ingevoerd. Dan krijgen we weer de 'dubbele geneeskunde', zoals die er was voor de arbeidersbeweging haar ziekenkassen oprichtte. Een gezondheidszorg voor de rijken, voor hen die betalen kunnen voor dokteren en dotteren... Tot nu toe stuitte uitbreiding van wetten die streven naar het maken van winst tot aan de domeinen van leven en dood, op ethiese barrières. De vakbeweging zal niet in de laatste plaats moeten zorgen dat massale aktie tegen deze plannen ontwikkeld wordt.

Schipperen is, zoals bekend een heel oud woord. En volgens vele kaderleden van de AbvaKabo staat dat woord hun hoofdbestuur op het lijf geschreven. Wat is er toch aan de hand? De leiding van de grootste ambtenarenbond roept toch op tot aktie? Das waar en goed. Maar... hoe kun je leden inspireren als de eisen, die diezelfde leden gesteld hebben, telkens verlaagd worden. Vorig jaar eiste de AbvaKabo 3,75 procent inkomensverbetering van de opperste baas die in Den Haag zit. Dat percentage werd door de leiding van de bond verlaten en verlaagd tot 2,9 procent. Ook voor die verlaagde eis willen ambtenaren best in aktie komen, maar dan moeten bestuurderen niet in interviews voor radio, televisie, week- en dagbladen al te kennen geven ook best tevreden te zijn met twee procent of desnoods maar één procent. Dat schept niet alleen verwarring, het leidt tot demotivatie. Want hoe kunnen kaderleden hun kollegaas overtuigen de slag in te gaan voor die luttele 2,9 procent, als van de kant van de vakbondsleiding al gesproken wordt over een eventuele fooi van maar één procent. Op kadervergaderingen die in het land gehouden zijn, stelden de kaderleden dan ook: Aktie? JA. Maar... waarvóór? De vakbondsleiding krabbelt steeds terug omdat ze, naar woordvoerders daarvan verklaren 'rekening te houden hebben met de verbeteringen die in het partikuliere bedrijfsleven gegeven worden'. Volgens cijfers van Economische Zaken zou dit slechts 0,7 procent zijn. Terecht werd daarop in de amsterdamse kadervergadering door GVB-voorman Bob Vrins opgemerkt dot bij bedrijven waar de werkers aangesloten zijn bij de Industriebond FNV, al loonrondes komen met drie, vier of vijf procent loonsverbetering. Daarom, geen geschipper, gebuk of gebuig meer. Ambtenaren gaan in aktie, maar dan moeten ze wel weten dot aan hun eisen vastgehouden wordt.

De redaktie (juni 1987)