Redaktioneel

Oogstjaar

We beleven verrassende tijden. Als dit nummer van Solidariteit in de bus glijdt, wordt er vanuit Den Haag waarschijnlijk weer volop en werkende weg geregeerd. Het schip van staat kan weer varen. Met Lubbers vastberaden op de brug en Kok als goede 'tweede', die bovendien op de geldkist wil en mag passen. Wie nog mocht denken dat daarmee het tij ten goede gekeerd is, heeft Lubbers al gewaarschuwd. Van al dan niet bijbelse 'zeven vette jaren' kan geen sprake zijn. Dat zou dus vuurwerk moeten beloven, want FNV-voorzitter Johan Stekelenburg sprak enkele weken geleden - In het KRO-radioprogramma "Gast aan tafel" - over 1990 als een 'oogstjaar'. Herinnert ledereen nog zijn slotkreet op 8 oktober 1988 In Amsterdam? Aanvalle!!!

Die zelfde Johan Stekelenburg was overigens bereid de kabinetsformatie een handje te helpen door invoering van het plan Oort zijn zegen te willen geven, als het daardoor vrijkomende geld gebruikt zou worden voor het milieu. Zo vernamen we uit de nieuwsmedia. Moest dat nou zo nodig? Worden dergelijke dingen tevoren in de federatieraad besproken? Verrassend was het in ieder geval wel, want er zijn nogal wat FNV-leden die grote bezwaren tegen dat plan hebben. Over de vraag wie nu eigenlijk het milieu vervuilt en daarvoor op zou moeten draaien, hebben we het dan niet eens.

En daarmee zijn we er niet. Nog een paar verrassingen van de laatste tijd. Als een duveltje uit een doosje komt Piet Vos, wetenschappelijk sekretaris van de Industriebond FNV, begin oktober met een pleidooi voor een gedifferentieerde of 'gerichte' koppeling. Nota bene in het VNO-blad "De Onderneming" en juist op het moment dat zoiets als herstel van de koppeling onderwerp van onderhandeling is tussen CDA en PvdA. Daar mogen we toch op zijn minst vreemd van opkijken. Niet alleen omdat de ideeën van onze Piet indruisen tegen het officiële standpunt van de FNV, maar ook gedekt lijken te worden door de leiding van de Industriebond. Kennelijk gaat het dus niet om een persoonlijk stokpaardje van de één of andere beleidsmedewerker. Is het dan een manier om een meningsverschil onder druk en daarmee naar eigen hand te zetten?

Soms zou je het wel zeggen. Het virus van bestuurskrississen lijkt als een soort estafettestokje te worden doorgegeven. Nog niet zo heel lang geleden moest Freek Thomasson als voorzitter van de Dienstenbond het veld ruimen voor Lodewijk de Waal. Toen brak de pleuris uit in de Industriebond en nu is de Vervoersbond aan de beurt. De leden worden daar - alweer - via de krant van op de hoogte gesteld. Over de aard en inhoud van het konflikt wordt de opgetrommelde bondsraad niet veel wijzer gemaakt. Een advieskommissie - onder voorzitterschap van Ruud Vreeman! - moet uitkomst bieden. Het valt nog mee dat 'troubleshooter' Van der Reijden niet is ingehuurd.

De wijze waarop de verschillende kampen binnen de Jongerenbeweging verbonden met de FNV elkaar via de pers bestookten, laten we hier verder maar rusten. Evenals de presentatie door Ella Vogelaar, voorzitter van de ABOP, van het rapport "De bedrijvige school" middels een interview in de Volkskrant. Dat komt elders in dit nummer aan bod.

Hoe je dit soort voorvallen ook beoordeelt - in ondernemerskringen zou men spreken van 'management by chaos' - met demokratie heeft het geen snars te maken. Meningsverschillen zijn er om uitgevochten te worden, maar dan wel graag in het openbaar en zo zakelijk en inhoudelijk mogelijk. Dat lijkt ons een betere voorbereiding op het binnenhalen van de oogst volgend jaar.

Redaktie (november 1989)