Redaktioneel

Bedrijfsongeval

Stel dat je om welke reden dan ook zo'n jaar of vijfentwintig totaal afgesloten bent geweest van elk nieuws. Heel voorzichtig sla je een krant open, waarom weet je niet. Maar een gewoonte van vroeger is hardnekkiger dan je dacht. De koppen zeggen je niets, namen weinig. Dat er een hoop ellende is, wordt wel duidelijk. De wereld lijkt onherkenbaar veranderd, je wordt onrustig en zoekt naar iets dat je terugkomst rechtvaardigt. Iets wat bekend is en een plezierig gevoel geeft.

Ja! Daar is de langste staking in de bouw sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Die oorlog is kennelijk nog steeds een tijdsmarkering. Maar er lijkt wel overal oorlog te zijn. Je leest verder, chaos in je hoofd, allerlei nieuwe afkortingen, dan komt er een opmerkelijke zin. 'De vakcentrale FNV en de werkgeversvereniging VNO/NCW gaan in informeel overleg evalueren of die bouwstaking een bedrijfsongeval is geweest'. Evalueren, een groepstherapie? Een gezamenlijk probleem? Informeel overleg, nog steeds? Hoewel, het staat nu gewoon in de krant, heel eerlijk, dat zou wel eens een verbetering kunnen zijn. Zal er ook een verslag van komen? Bedrijfsongeval? Een kleine ramp? De taal is anders of strekt dit verder? Zijn stakingen inmiddels vergissingen? Je grijpt een beetje paniekerig een stapel kranten. Over die langste staking is bijna niks te vinden. Nou ja, dat was vroeger ook al zo. Over bedrijfsongevallen werd zelden geschreven.

Langzaam begin je je wat thuis te voelen. Wit bier. Onbekend, maar aangenaam. Heb je toch wat gemist? Een volle teug en je wordt wat rustiger. Weer die kranten. Niet te geloven. De Industriebond FNV gaat 'terug naar de vloer'. Eindelijk. Je begint je af te vragen of er dan toch niets gebeurd is. Toch wel. De kranten staan tegenwoordig vol beursberichten. Sommige namen beginnen te dagen. In vijfentwintig jaar zijn er karrières gemaakt. Nas, De Waal, Stekelenburg, Schermer, Pont, Kok. Terug naar de vloer? Weer een volstrekt onbegrijpelijke zin: 'denkers met de reflexen van Rambo'. Er volgt een korte uitleg. Uit hevige ruzies is de konklusie getrokken dat kaderleden heel snel moeten kunnen reageren, en vooral krachtig. Denken en doen dus. Of alleen maar doen? Je leest weer iets raars: 'doe-kaderleden'. Ze moeten meer verantwoordelijkheden krijgen. Weer zo'n nieuw woord, decentraliseren. Is dat hetzelfde als demokratiseren? Terug naar de basis. Terug?

Verder lezen. Op de radio is wel erg veel reklame. Die pizza-koerier is makkelijk. Hé, dat is gek. Er is geen woord te vinden over bevoegdheden. Wordt dat dan bedoeld met decentraliseren? Denken en doen, zonder bevoegdheden? Zonder zeggingsmacht? Zonder gekozen te worden? Niet te argwanend zijn, misschien heet dat nu anders. Self-management misschien, dat woord kom je overal tegen. Veel amerikaans. Betekent dat zelf-beheersing? Toezicht op je zelf namens anderen? De naam Arie Groenevelt flitst door je hoofd. Een pond verantwoordelijkheid, bij een gram zeggenschap of zo iets. Nou ja, toen waren er ook veel ruzies, iets met de BVD toch? Ruzies inderdaad, vooral binnen het apparaat, dat is wel een heel ouderwets woord. Ruzies opnieuw of nog steeds? Doodop word je ervan. Weer die Vervoersbond. Is dat nou een krant van vijfentwintig jaar geleden? 'Geschorste bestuurder krijgt steun bondsleden'. En dat na een stevige staking bij de bussen. Ze lijken elkaar wel af te maken. Proletariërs verenigt U. Samen staan we sterk.

Een laatste blik. PSV maakt er gelukkig niks van. Dat is nog te volgen. Die vakbeweging nauwelijks. Overal lees je dat de situatie zorgelijk is. Soms stelt een wijsneus zelfs de onzinnige vraag of de vakbeweging het jaar 2000 wel zal halen. Want een aktieprofiel is uit de tijd, weer zo'n nieuw woord. En die stakingen dan? Langzamerhand krijg je er toch weer zin in. Ben je eigenlijk wel weg geweest? Of heb je alleen maar even voor je uit zitten staren? Het is toch te gek, die strijd om de macht in het apparaat, terwijl je binnenkort 24 uur wordt geflexibiliseerd.

Redaktie