Stekeltjes

Snipped finger

In den beginne - en dat is echt lang geleden - leerde ik spellen en schrijven. Eerst met een krijtje, daarna een griffel en als je het goed deed, kreeg je per godsgratie een potlood en dan een kroontjespen; eerst met je tong nat maken en dan pas indopen. Veel en veel later kwam er soms een vulpen in m'n hand, gevolgd door de volkse balpen die inderdaad als een bal over het blad scheerde. In mijn begintijd vond ik m'n eigen kortschrift uit: de ennetjes van het end er af en alle klinkers weglaten. Ik hoefde geen stenosysteem Pont of Groote te leren. Was het zo maar gebleven. Maar ik bemachtigde een schrijfmachine waarop ik stukkies kon maken.

Daarna sloeg het onheil toe. Natuurlijk moest ik zo nodig meedoen met de Nieuwe Tijd. Het is vrij recent trouwens dat ik heel brutaal voor een markante verjaardag een Personal Computer vroeg.
'Laten we maar gauw een tweedehandsie kopen, want straks verhoogt ze de eis - dat zit namelijk in d'r aard, zelfs na de val van het ware socialisme - en moet ze er eentje met de nieuwste snufjes', zo ongeveer moet het door de familie gegonsd hebben.
Nou, zo is het gegaan, zo is het begonnen. Mevrouw, de moeder, kreeg een PC uit het tweede echelon. Het ding heeft z'n dienst gedaan, dat wel.
Maar nu zit ik met een WP die noch persoonlijk, noch komputer is. De eerste deskundige die erbij kwam, had een hardvochtig oordeel: "De hele zaak is naar de knoppen, wat heb je in godsnaam gedaan!?" De tweede expert fluisterde met ingehouden verdriet dat er wat loos was met de softwaar. De derde, die in het normale leven bij de brandweer zit, zei weer dat de hardwaar niet deugde. Nou de oren vielen me van het hoofd.

Vandaar dat dit Stekeltje nogal moeizaam tot stand is gekomen. Zonder beeldscherm heb ik niks, laat staan inspiratie.

Met de hand schrijven is er niet meer bij, want van het toetsenbord heb ik inmiddels een 'snipped finger' overgehouden (wat de huisarts kan bevestigen) en m'n schrijfmachine had ik al aan het kleinste wiegekind gegeven die dat ding binnen de kortste keren finaal gesloopt heeft.
Terugkeer naar het stenen tijdperk is dus prakties onmogelijk.

Nou ben ik binnenkort weer jarig. Ik zou dus kunnen vragen ...
Ik heb besloten die dag in m'n eentje te vieren op een versierde wagen aan het strand. Het moet een stevige houten wagen zijn, met een vierspan belgiese brouwerijknollen die niet bang zijn voor de branding en zonder mankeren helemaal naar de overkant galopperen. Met die versierde wagen voor mij alleen, tot aan de krijtrotsen van Dover.

"Eigenaardige wensen heb jij toch altijd", zei m'n oudste schoondochter.
Dat noemen ze eigenaardig. Mijn bovenbuurvrouw kreeg, op een doordeweekse dag notabene, een retourtje Nagano. "Omdat ik altijd zo trouw naar Goede tijden, slechte tijden kijk", zei de truthola ook nog.

Stekeltje

PS Robin Linschoten na het VVD-kongres: "Maar een BAAN geeft meer kans op WERK"