Nieuwsbrief 74
Prijscompensatie is noodzakelijk
1 mei komitee
In 2022 hebben de bedrijven 13,7 procent meer winst gedraaid dan het jaar eerder. Verdiend met winstneming door prijsverhogingen. Dat merken wij aan de geldontwaarding.
Vorig jaar hebben wij 10 tot 11,6 procent aan koopkracht verloren door die gierende inflatie (zie Nieuwsbrief 73). Bedrijfsmanagers kan dat niets schelen. Bij de cao onderhandelingen weigeren ze ons prijscompensatie te betalen. In feite voeren ze hiermee een loonsverlaging door.
Loonsverlaging
De media verspreiden het valse beeld dat in de laatste maanden de nieuw afgesloten cao's sterk vooruit zijn gegaan. Maar daarvoor tellen ze loonsverhogingen bij elkaar op, waarvan een groot deel pas volgend jaar en soms nog later wordt uitbetaald. Het koopkrachtverlies van 2022 en ook van dit jaar wordt dus nog lang niet gecompenseerd. De cao afspraken blijven voor 2023 hangen op gemiddeld slechts 4 procent. Dat betekent een loonsverlaging van minstens 6 procent over 2022 en blijvend koopkrachtverlies tegen 9 procent aan.
Ja, het is waar, de inflatie neemt inmiddels iets af. Maar het prijsniveau gaat niet meer omlaag. De prijsstijgingen blijven zelfs doorlopen, alleen niet meer in zo'n hoog tempo. Dus wordt het opgelopen koopkrachtverlies helemaal niet gerepareerd. De loonsverlaging blijft van kracht. In de lopende cao onderhandelingen moeten we er rekening mee houden dat een deel van de loonsverhogingen toch weer weggevreten wordt door de voortgaande inflatie die we terug gaan zien als nieuwe prijsstijgingen.
Conclusie: Blijf de automatische prijscompensatie eisen
Stelen
Het verhaal dat bedrijven het moeilijk hebben in deze tijden is een valse komedie van managers en hun bedrijvenlobby. Bedoeld om ons op een dwaalspoor te zetten. Zij grijpen alles aan om het bedrijf een zo hoog mogelijk winst te laten draaien. Daarvoor misbruiken ze nu de gierende inflatie die ons hard treft, maar niet de bedrijven. Het management is ingehuurd om voor de wensen van de geldschieters te werken. Het zit er niet voor de wensen van het personeel. Werkenden moeten hun wensen zelf afdwingen.
De bedrijven kunnen best betalen. Vorig jaar is er ruim winst binnengehaald. De financiële buffers zijn gegroeid en aandeelhouders worden royaal betaald. De bedrijven hebben ruim vet op de botten, daarmee is automatische prijscompensatie heel goed betaalbaar.
Conclusie: Het geld is er echt wel, maar het gaat naar de geldschieters
Druk opvoeren
Gemakzuchtig probeert het management altijd weer het personeel loonsverlaging af te dwingen en de arbeidsvoorwaarden uit te kleden. Zulke verslechteringen zijn alleen tegen te houden door daartegen in verzet te gaan, met zoveel mogelijk medestanders. Voor een rechtvaardiger verdeling van de bedrijfsopbrengst. Wat we nu niet binnenhalen bij de cao onderhandelingen, gaat voorgoed verloren. Weggegeven aan de internationale aandeelhouders en geldschieters.
Behoud van onze koopkracht is noodzakelijk, niet alleen voor de werkenden. Ook voor de binnenlandse economie. Want met een verarmende bevolking gaan ook de binnenlandse aankopen achteruit. Het belang van middenstanders en bedrijven die gericht zijn op de Nederlandse markt, is hetzelfde als voor de hele bevolking.
Botte onwil
Bedrijfsmanagers zijn ingehuurd om hun aandeelhouders zo hoog mogelijke winsten te bezorgen. Daarom persen zij ons nu uit met loonsverlaging. Bestuurders bij de (semi-) overheid apen dat na. Neem bijvoorbeeld hun cao bod voor alle personeel in de algemene ziekenhuizen: Na alle opofferingen om in coronatijd professioneel verantwoordelijkheid te nemen, wordt in 2023 een loonsverlaging van 7 procent tot 9 procent geëist.
Deze botte onwil veroorzaakt nu het personeelsgebrek.
Minimumloon ligt op 12,40 euro per uur. Dat staat gelijk aan slechts drie kopjes koffie in een Rijksmuseum. Maar wat beweert de bedrijvenlobby VNO? Hoger uurloon kan niet, want dan willen de mensen niet meer werken. Winkelbedrijven en supermarkten die dit minimumloon niet willen betalen, hebben echt geen bestaansrecht.
Tegen loonsverlagingen. Vóór rechtvaardiger beloning.
Ook in België, Frankrijk, Duitsland en Engeland staan werkenden vol in de slag. We zijn echt niet alleen! Sluit je aan, roep de managers ter verantwoording - ga voor de automatische prijscompensatie!
De gebruikte gegevens zijn afkomstig uit algemeen betrouwbaar geachte bronnen zoals: CPB, CBS, Eurostat, OESO, IMF, Wereldbank, Nibud, VEB, Nationale Beloningsonderzoeken, DNB, Het Financieele Dagblad, persberichten van FNV, CNV en VCP, VNO, AWVN, Min SZW. Verantwoording wordt gegeven op onze website: www.1meikomitee.net. Meer weten? Bezoek onze website, gratis, zonder verplichting.