7 oktober 2024

Verzet tegen onderdrukking voor onderdrukking? Nee bedankt!

Roni Ben Efrat (1)

Volgens mij bestaat er vandaag de dag onder goed bedoelende activisten veel verwarring over het begrip 'verzet', in het Arabisch 'Mukawama'.

In april 1988 ben ik, een Israëlische jodin, gearresteerd en negen maanden vastgezet door mijn eigen land. Ik had meegedaan aan het verzet van de Palestijnen tegen de Bezetting. Het was de eerste Intifada en die mobiliseerde de gehele bevolking van de West-Oever en Gaza. Ik was trots onderdeel te zijn van deze beweging. Niet alleen vanwege de manier waarop actie werd gevoerd, maar voornamelijk vanwege het doel: een onafhankelijke, democratische Palestijnse staat.

Verzet vóór

Onze prestigieuze rechter Aharon Barak wilde me niet op borg vrijlaten, hoewel ik twee jonge kinderen alleen thuis had. Want, volgens hem en in zijn woorden, had ik de rode lijnen van de nationale existentie overschreden. En dat klopt, als je de nationalistische redenatie wil volgen.
Daardoor heb ik een idee wat de onderdrukking van de Palestijnen betekent en hoe echt verzet eruit ziet. Maar 7 oktober was geen 'verzet'. Vreedzame families afslachten, baby's en bejaarden ontvoeren en in tunnels opsluiten, jonge vrouwen verkrachten en daarna vermoorden op een muziekfestival - dat is geen verzet!

En als je er toch op staat het woord te gebruiken, waarvoor is het 'verzet' dan? Verzet is niet alleen tegen, het moet ook vóór zijn. In het geval van Hamas, Hezbollah en Iran, waar is het 'verzet' voor? Om een fundamentalistisch religieus regime aan de macht te helpen dat vrij is om vrouwen, LHBTIQ en iedereen met een afwijkende mening te onderdrukken?
Verzet tegen onderdrukking voor onderdrukking? Nee bedankt.

(1) Werkzaam bij de Israëlische Da'am Workers Party -