Overname Amerikaanse staalfabriek door Japanse concurrent
Inwoners Braddock maken zich grote zorgen
Hansjürgen Mai (1)
In de Amerikaanse industriestad Braddock bestaan grote zorgen over de overname van de staalfabriek door de Japanse concurrent.
De neergang van de Amerikaanse staalindustrie is waarschijnlijk nergens zo duidelijk te zien als in Braddock. Een stad op bijna twintig minuten rijden ten zuidwesten van Pittsburg, aan de oevers van de Monongahela-rivier. Braddock kent één van de oudste staalfabrieken in de Verenigde Staten (1875). De enorme fabriek is onderdeel van de groep "U.S. Steel" en dreigt ten onder te gaan. De overname door de Japanse concurrent Nippon Steel is in Braddock een politieke kwestie geworden.
Werkgelegenheid
Donald Trump heeft zich tijdens de verkiezingsstrijd voor het presidentschap publiekelijk uitgesproken tegen de verkoop. Ook de huidige Amerikaanse president Joe Biden keerde zich tegen tegen de overname. Als reden worden nationale veiligheidsoverwegingen genoemd. Voor de mensen in de industriestad Braddock biedt deze verkoop echter ook mogelijkheden voor toekomstige investeringen.
Was het geen verkiezingsjaar, zou de verkoop al rond geweest, denkt arbeider van U.S. Steel Jason Zugai. Als voorzitter van de lokale vakbond benadrukt hij hoe belangrijk het behoud van de staalindustrie is voor de hele regio Pittsburgh. Onze banen zijn afhankelijk van de verkoop aan Nippon Steel.
Vernietigd verleden
De stad Pittsburgh in het westelijke deel van de Amerikaanse staat Pennsylvania was lange tijd het hart van de Amerikaanse staalindustrie. De bijnaam Steel City en de "Pittsburgh Steelers" van de American Football League zijn een eerbetoon aan het verleden.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkten er bij U.S. Steel meer dan 340.000 arbeiders. Vandaag is daar nog minder dan 10 procent van over. In Braddock is de langzame achteruitgang van de Amerikaanse staalindustrie in vrijwel elk straathoek te zien. In de hoofdstraat Braddock Avenue bepalen in plaats van bars en restaurants leegstaande winkels het beeld en huizen die dreigen in te storten.
Tijdens de bloeijaren woonden er meer dan 20.000 mensen in Braddock, vandaag 1.700. Veel huizen staan leeg. Het enige ziekenhuis dat de inwonrers meer dan een eeuw diende, sloot kort geleden zijn deuren. Op het terrein van het voormalige ziekenhuis staan inmiddels nieuwe rijtjeshuizen en een park. Volgens het vastgoed platform Zillow is de gemiddelde waarde van woningen in Braddock iets meer dan 50.0o0 dollar.
Stad verfraaien
Maar er zijn ook lichtpuntjes in Braddock. Inwoners die trouw aan de stad zijn overgebleven, proberen met groot enthousiasme hun stad te verfraaien. Met bijvoorbeeld kunst op de huizen of een gemeenschappelijke tuin. In de schaduw van de rokende schoorstenen van de staalfabriek zien de mensen van Braddock een betere toekomst voor hun stad.
De lage vastgoedkosten hebben Braddock de afgelopen jaren populair gemaakt voor gezinnen. Ook jonge ondernemers zoeken daar hun geluk. Twee studenten openden in 2014 de brouwerij "Brew Gentleman". In oktober volgde een restaurant "Braddock Public House". Een groot voorstander van de stad is de Amerikaanse senator John Fetterman die na zijn verkiezing in 2022 op het congres veel opzien baarde met zijn keue voor vrijetijdskleding. Tussen 2006/2019 was hij burgemeester van Braddock, maar kon de langzame achteruitgang van de stad niet tegenhouden.
Bijna vijftien miljard
Voor de inwoners van Braddock is de onzekerheid over de toekomst van de U.S. Steel verontrustend. Ook nu het belang van de staalindustrie de afgelopen jaren sterk gedaald is, blijft de Grote Fabriek nog steeds het symbool van de stad. Ik hoop dat een einde van de staalindustrie niet ook ons einde zal betekenen, maar ik vrees dat de invloed op ons aanzienlijk zal zijn, zegt Alaina Webber, mede-eigenaar van Braddock Public House.
Overigens, Nippon Steel hoopt dat de voorgenomen overname van 14,9 miljard euro nog voor het einde van het jaar afgerond zal zijn. Een commissie die buitenlandse investeringen onderzoekt, bestudeert op dit moment de gesloten overeenkomst.
(1) Tageszeitung, TAZ, 23-11-2o24 - vertaling/bewerking: Hans Boot.
