welkom
edities
inhoud

Redaktioneel

Kabinet Lubbers is overjarig

Voor een belangrijk deel is de koers die thans door de regeerders gevaren wordt een bewuste. Minister De Koning bijvoorbeeld is daar heel open in. Hij vindt - en zegt dat ook - dat het achterblijven van de minima goed voor ze is en dat ze daar op de duur beter van worden. Volgens hem leidt een groter verschil tussen minimum en modaal tot een grotere bereidheid van mensen om te gaan werken. Bovendien acht hij een achterblijven van de minima goed voor de ekonomie en voor de overheidsfinanciën; daar worden op termijn de minima zelf ook weer beter van.

Er staat ons dus - als we er niet zelf een stokje voor steken - nog heel wat ellende te wachten. Weliswaar raakt de achterban van het CDA - getuige een stroom van brieven in Trouw - in toenemende mate verontrust over de konsekwenties van de regeringspolitiek, de heer De Korte van de VVD rekende al voor dat er alleen al in 1986 12 miljard verder bezuinigd zal moeten worden. U mag éénmaal raden wie die bezuinigingen op zijn/haar (toch al lege) bord krijgen.

De werkloosheid wordt er niet minder om

De werkloosheid - nu 17% van de beroepsbevolking - vertoont weinig neiging tot daling. In augustus ging het aantal werklozen omhoog van 822.400 tot 832.900. Dat cijfer is nog in hoge mate bedrieglijk ook. In de eerste plaats zijn de werklozen boven de 57½ weggerommeld, ten tweede speelde de verlate aanmelding van schoolverlaters een remmende rol. En dan spreken we nog maar niet van de vele duizenden die doodgewoon niet in de werkloosheidsstatistieken voorkomen: vrouwen, 'onbemiddelbaren' enzovoort. Lubbers en zijn kornuiten mogen dan heel hoopvol zijn over het ekonomisch herstel dat zich zou aftekenen, aan de onderkant van de ladder ziet het er allemaal wat minder rooskleurig uit. Zowel het Centraal Planbureau als de Stichting voor Economisch Onderzoek van de Universiteit van Amsterdam (SEO) voorspellen voor 1987 een officiële werkloosheid van één miljoen of meer. De SEO voorziet overigens in de jaren daarna ook een forse verdere stijging.

Wat de parlementaire oppositie daar tegenover heeft te stellen is ook niet al te opbeurend. In dit nummer is een beschouwing opgenomen over de remedie die Van Kemenade, Ritzen en Driehuis te bieden hebben. Reden tot vrolijkheid geeft die niet.

De FNV-leiding weet ook nog altijd niet wat zij met de problematiek aanmoet. In feite wil men daar nog altijd proberen samen met de ondernemers iets aan de langzamerhand rampzalige werkloosheid en aanverwante ellende te doen. Tijdens het recente FNV kongres werd door een enkeling wat militante taal uitgeslagen. Het ziet er sindsdien echter niet naar uit dat die woorden ook tot daden leiden.

Landelijk steunfestival

Kenmerkend in dit verband de lauwheid waarmee de meeste vakbondsleidingen de solidariteit met de britse mijnwerkers tegemoet treden. Het zou toch ook in de hogere FNV-regionen duidelijk moeten zijn dat een overwinning van de britse kameraden ook een grote stimulans voor de nederlandse arbeidersbeweging zou zijn. En een nederlaag van Thatcher c.s. evengoed de positie van Lubbers en zijn kornuiten ondergraaft. Maar nee, terwijl in het land, onder de gewone vakbondsleden een hartverwarmende solidariteit met de britse broeders en zusters ten toon gespreid wordt gaat de FNV-leiding niet verder dan het openen van een gironummer. Dat is natuurlijk op zichzelf heus wel nuttig. Maar valt er helemaal niets meer te doen? Waarom niet, zoals in de extra editie van Solidariteit al voorgesteld, een groot steunfestival georganiseerd en Scargill naar Nederland gehaald? Voelt men er soms niets voor gekonfronteerd te worden met een vakbondsleider die de belangen van zijn leden belangrijker vindt dan de zorg voor 'onze' ekonomie die veel nederlandse vakbondsleiders ervan afhoudt ondernemers en regering nu eindelijk eens stevig aan te pakken?

Giro FNV 133500

Over het recente FNV kongres hebben we hierboven al iets gezegd. Verder in dit nummer wordt er ook nog aandacht aan besteed. Hier willen we alleen zeggen dat we het een oogpunt van vakbondsdemokratie een beschamende vertoning vonden. De 'gewone' afgevaardigde zat daar alleen maar als versiering: geen stem- of spreekrecht. Dat was voorbehouden aan de topfiguren. Van een werkelijke diskussie, een uitwisseling van opvattingen en strategieën was geen sprake. De meeste aanwezigen moeten met een forse kater thuisgekomen zijn. Gebleken is daar in de RAI in ieder geval dat de strijd voor de demokratisering van de vakbeweging nog lang niet volstreden is. Er is alle reden om daar hardnekkig mee door te gaan. Solidariteit wil daar een rol in spelen. Maar daarvoor is het nodig dat het bereik van ons blad veel groter wordt. We zijn nog steeds niet ontevreden over de geleidelijke groei van het aantal abonnementen en van de losse verkoop. Maar genoeg is dat alles nog lang niet. Kijk es wat je daar aan doen kunt.

En tenslotte: met schaamrood op de kaken zagen we dat in onze extra editie het FNV-gironummer voor de financiële solidariteit verkeerd vermeld hebben. Voor de meesten van onze lezers zal dat wel geen beletsel zijn geweest om op het juiste gironummer (133500) hun bijdrage te storten. Maar niettemin... We beloven voortaan beter op te letten, Gaat u door met de goede werken en organiseert de solidariteit. Als Thatcher op haar bek valt gaat misschien Lubbers ook wel onderuit. Laten we ons best doen.

De redaktie (november 1984)